PLUSY
- System walki - konfrontacja z przeciwnikiem w grze jest bardzo przyjemna. Zmiana postaw w trakcie walki, w zależności od rodzaju przeciwnika daje bardzo przyjemny feeling. W grze czuć, że nasz bohater jest świetnie wyszkolonym szermierzem.
- Świat gry - gra jest po prostu piękna, wielokrotnie w trakcie podróży zatrzymasz się by podziwiać piękne widoki.
- Detale - moim zdaniem, wyznacznikiem gry są szczegóły, a tych w grze jest mnóstwo, np. oczyszczanie broni z krwi przeciwników czy reagujące na nasz ruch liście i trawy.
- Klimat - gra posiada genialny klimat, który w znaczący sposób wpływa na odbiór gry. Ogrywanie tytułu z japońskim dubbingiem jest świetne, dodatkowo gra przewiduje smaczek dla fanów kinematografii - filtr wzorowany na filmach Akiry Kurosawy.
- Eksploracja - po przegraniu 31 godzin, śmiało mogę powiedzieć, że eksploracja nie jest męcząca jak na przykład w Assassin`s Creed Odyssey. Punktów na mapie jest dużo, odkrywanie ich nie jest kluczowe do ukończenia gry.
- Pancerze - dostępne w grze zbroje, od ciężkich Ō-yoroi po lekkie kimona pozwalające na dopasowanie naszej postaci do obranego przez nas stylu gry.
- Grafika - co tu dużo mówić, gra pomimo 4 lat na karku, zachwyca grafiką.
- Tryb fotograficzny - gra posiada bardzo rozbudowany tryb foto, który pozwala nam świetnie uwiecznić piękno gry. Sam tryb dysponuje bardzo szerokim wachlarzem opcji.

Wady:
- Rodzaje uzbrojenia - niestety poza Daishō, gra nie oferuje żadnej innej formy broni białej. Trochę brakuje możliwości korzystania z równie klasycznych dla samuraja broni, takich jak naginata, yari czy no-dachi.
- Liniowość - na obecnym etapie gry (finał II aktu) gra jest całkowicie liniowa. Pomimo posiadania kilku dialogów w których możemy wybrać odpowiedź, nie ma to wpływu na rozgrywkę.
- Walka konna - jest to element, który wygląda jakby był dodany na siłę, przez co w rozgrywce nie ma ona kompletnie żadnego znaczenia. Co więcej, w grze wielu przeciwników porusza się konno, jednakże gdy dochodzi do starcia, schodzą z siodła i walczą pieszo.
- Długość gry - po przegraniu niecałych 40 godzin (sporo czasu w grze poświęcam na eksplorację) mogę śmiało powiedzieć, że linia fabularna gry jest stosunkowo krótka. Obecnie znajduję się w III akcie, więc mogę założyć, że ukończenie samej historii głównej Jina to około 20 godzin.

Dla kogo ta gra?
- Dla miłośnika klimatów feudalnej Japonii - warto podkreślić, że poruszany w grze okres, tzn. I mongolskiej inwazji na Japonię nie jest tak oklepany jak okres Sengoku czy Bunt Satsumy.
- Dla miłośnika gier akcji w otwartym świecie - tutaj chyba nie mam dużo do opowiadania, Duch to po prostu kawał dobrej gry akcji.

Niemniej, trzeba zaznaczyć, że gra jest całkowicie dziełem fikcji. Nie mamy tu postaci historycznych, czy znanych starć. To literalnie dzieło fikcji literackiej na kanwie historycznych wydarzeń.

[h1]"Drogą wojownika jest zdecydowana akceptacja śmierci" ~ Miyamoto Musashi [/h1] [b] PLUSY [/b] - System walki - konfrontacja z przeciwnikiem w grze jest bardzo przyjemna. Zmiana postaw w trakcie walki, w zależności od rodzaju przeciwnika daje bardzo przyjemny feeling. W grze czuć, że nasz bohater jest świetnie wyszkolonym szermierzem. - Świat gry - gra jest po prostu piękna, wielokrotnie w trakcie podróży zatrzymasz się by podziwiać piękne widoki. - Detale - moim zdaniem, wyznacznikiem gry są szczegóły, a tych w grze jest mnóstwo, np. oczyszczanie broni z krwi przeciwników czy reagujące na nasz ruch liście i trawy. - Klimat - gra posiada genialny klimat, który w znaczący sposób wpływa na odbiór gry. Ogrywanie tytułu z japońskim dubbingiem jest świetne, dodatkowo gra przewiduje smaczek dla fanów kinematografii - filtr wzorowany na filmach Akiry Kurosawy. - Eksploracja - po przegraniu 31 godzin, śmiało mogę powiedzieć, że eksploracja nie jest męcząca jak na przykład w Assassin`s Creed Odyssey. Punktów na mapie jest dużo, odkrywanie ich nie jest kluczowe do ukończenia gry. - Pancerze - dostępne w grze zbroje, od ciężkich Ō-yoroi po lekkie kimona pozwalające na dopasowanie naszej postaci do obranego przez nas stylu gry. - Grafika - co tu dużo mówić, gra pomimo 4 lat na karku, zachwyca grafiką. - Tryb fotograficzny - gra posiada bardzo rozbudowany tryb foto, który pozwala nam świetnie uwiecznić piękno gry. Sam tryb dysponuje bardzo szerokim wachlarzem opcji. [b] Wady: [/b] - Rodzaje uzbrojenia - niestety poza Daishō, gra nie oferuje żadnej innej formy broni białej. Trochę brakuje możliwości korzystania z równie klasycznych dla samuraja broni, takich jak naginata, yari czy no-dachi. - Liniowość - na obecnym etapie gry (finał II aktu) gra jest całkowicie liniowa. Pomimo posiadania kilku dialogów w których możemy wybrać odpowiedź, nie ma to wpływu na rozgrywkę. - Walka konna - jest to element, który wygląda jakby był dodany na siłę, przez co w rozgrywce nie ma ona kompletnie żadnego znaczenia. Co więcej, w grze wielu przeciwników porusza się konno, jednakże gdy dochodzi do starcia, schodzą z siodła i walczą pieszo. - Długość gry - po przegraniu niecałych 40 godzin (sporo czasu w grze poświęcam na eksplorację) mogę śmiało powiedzieć, że linia fabularna gry jest stosunkowo krótka. Obecnie znajduję się w III akcie, więc mogę założyć, że ukończenie samej historii głównej Jina to około 20 godzin. [b]Dla kogo ta gra?[/b] - Dla miłośnika klimatów feudalnej Japonii - warto podkreślić, że poruszany w grze okres, tzn. I mongolskiej inwazji na Japonię nie jest tak oklepany jak okres Sengoku czy Bunt Satsumy. - Dla miłośnika gier akcji w otwartym świecie - tutaj chyba nie mam dużo do opowiadania, Duch to po prostu kawał dobrej gry akcji. Niemniej, trzeba zaznaczyć, że gra jest całkowicie dziełem fikcji. Nie mamy tu postaci historycznych, czy znanych starć. To literalnie dzieło fikcji literackiej na kanwie historycznych wydarzeń.