Recent reviews by Reyla

Pierwsze, co rzuca się w oczy po odpaleniu Neighbours back From Hell, to o wiele lepsza rozdzielczość oraz liczba klatek. Zgodnie z obietnicami, zremasterowana wersja chodzi płynniej i wizualnie nie odbiega aż tak drastycznie od nowych produkcji, jak ma to miejsce w oryginale. Modele zostały ponownie wyrenderowane do Full HD, widać także zmiany w samym interfejsie. O ile UI podczas rozgrywki wygląda dość przejrzyście i schludnie, kompletnie nie jestem w stanie pojąć niektórych rozwiązań, na jakie się zdecydowano. Zastosowana w menu czcionka jest przekombinowana i przy dłuższych opisach zdecydowanie nie zachęca do czytania, a pozbycie się podziału na określoną kolejność odcinków wprowadza niepotrzebny chaos.

Dla przykładu: w pewnym momencie do Sąsiada dołącza jego matka, której także musimy się wystrzegać, co wprowadza pewne utrudnienie do rozgrywki. W oryginale zostaje ona przedstawiona w jednym z odcinków, gdzie na spokojnie możemy nauczyć się większej ostrożności. W Neighbours back From Hell gracz dostaje natomiast wolność wyboru poziomów, co przekłada się na to, że może czuć się nieco zagubiony, kiedy rozpoczynając nowy odcinek trafi na postać, o której nic jeszcze nie wie. Kilka chwil później może kliknąć na poziom “poradnikowy”, wyjaśniający nową mechanikę, której pół godziny temu musiał nauczyć się drogą dedukcji. Jeżeli wprowadzamy do gry takie elementy losowości, to nie powinny one działać na szkodę gracza i wpływać na czytelność całej produkcji.

Zmiany nie ominęły także niektórych mechanik, m.in podnoszenia przedmiotów, przy których czasami włącza się nowa minigierka, polegającą na znalezieniu i ułożeniu trzech takich samych przedmiotów w rzędzie. Widać w tym zabiegu pewne konsolowe naleciałości, bo układanie sekwencji myszką wydaje się trochę toporne i wygląda jak żywcem skrojone pod użytkowników padów. Miało to zapewne wprowadzić nowe aktywności i urozmaicić nieco rozgrywkę…

...która została przez deweloperów brutalnie uproszczona. Pamiętacie, jak z dudniącym sercem uciekaliście przed nadchodzącym Sąsiadem, a każda pomyłka lub zbytnie ociąganie się skutkowały końcem gry? Cóż, teraz macie trzy życia, nieograniczony czas, a zwierzęta pilnujące domu nie zatrzymują Woody’ego w miejscu, tylko wszczynają alarm, który ściąga powolnie kroczącego Sąsiada (trzeba mieć naprawdę pecha, aby nie zdążyć przejść do innego pomieszczenia). Co więcej, nie musimy się nawet starać o wykonywanie pułapek w określonej kolejności, co pierwotnie skutkowało wysokim poziomem zdenerwowania Sąsiada i otrzymaniem nagrody publiczności, czyli wymaksowaniem odcinka. Teraz wystarczy odgadnąć wszystkie możliwe połączenia zasadzek i na spokojnie je wykonać, a zdobędziemy 100% ukończenia gry. Nieważne czy zajmie nam to 5,10 czy 30 minut, nie liczy się zręczność i obmyślanie strategii - zrób co masz zrobić i leć do następnego odcinka.

Polecam grę głównie ze względu na sentyment oraz to, że wciąż jest to kawał dobrej rozgrywki, nawet jeśli momentami bezlitośnie powtarzalnej (nie zna prawdziwego bólu ten, kto chowając Woody’ego w szafie nie oglądał dziewięciu identycznych animacji wkurzonego Sąsiada, jedna po drugiej). Polecenie to kieruję jednak jedynie do fanów serii, pragnących odtworzyć stare wspomnienia w jakości HD i - być może - spróbować nieco innej, “spokojniejszej” rozgrywki. Warto nadmienić, że jako posiadacz klasycznej wersji otrzymałam Neighbours back From Hell bezpłatnie i w takiej właśnie opcji tę grę polecam. Jako ciekawostkę, dodatek, a nie oddzielny twór, za który płaci się kwotę rzędu 60 złotych.

Wciągająca gra dająca do myślenia. Ze względu na dość prostą i przejrzystą mechanikę jest idealna na kilka godzin gry, ale przy podchodzeniu kolejny raz (np. w celu zdobycia brakujących osiągnięć) może się stać nieco nużąca. Niemniej produkcja zdecydowanie warta ogrania!