Recent reviews by SYD the Red

เป็นเวลาเกือบจะครบห้าปีที่ Northgard ได้วางจำหน่ายกว่าที่ผมจะมีโอกาสได้ลองแตะมันเพราะตัวเกมเปิดให้ลองฟรีในเวลาจำกัดบน Steam และผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นตามมาก็คือผมตัดสินใจที่จะซื้อมันแบบครบชุดรวมทั้ง DLCs

Northgard เป็นเกมที่ออกจะแปลกอยู่ไม่น้อย เพราะระบบในภาพรวมของเกมเป็น RTS (Real-time Strategy) แต่ความรู้สึกในตอนเล่นนั้นกลับชวนให้ผมรู้สึกเหมือนกำลังเล่นเกมกระดานหรือ 4x มากกว่า เหตุผลก็เพราะแผนที่ของเกมนั้นจะถูกตัดแบ่งออกเป็นส่วน ๆ โดยในแต่ละส่วนนั้นก็จะมอบทรัพยากรแตกต่างกันออกไป Northgard จึงเป็นเกมแนว RTS ที่เน้นไปกับการบริหารทรัพยากรที่คุณพบและมีในมือให้ได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ แทนที่จะเร่งเก็บเกี่ยวทรัพยากรเพื่อสร้างกองทัพเข้าถล่มกันแบบ RTS โดยทั่วไปที่ชาวเกมเมอร์ทั้งหลายต่างก็คุ้นเคยกัน

เพียงแค่เห็นชื่อของเกม หลายคนก็พอที่จะเดาได้ว่าโลกในฉากหลังของเกมนั้นก็จะเป็นธีมแบบไวกิ้ง โดยเรานั้นก็จะได้รับบทเป็นผู้นำเผ่าต่าง ๆ ที่มีชื่อเรียกตามสัตว์ชนิดต่าง ๆ หรืออสูรกายจากตำนานนอร์ส รูปลักษณ์ภายนอกของแต่ละเผ่าอาจจะแลดูไม่ต่างกัน (ซึ่งก็ออกจะน่าเสียดายอยู่) ทว่าแต่ละเผ่าก็จะมีจุดเด่นและสไตน์การเล่นที่แตกต่างกันออกไป

บางเผ่าก็อาจจะเน้นการทหาร บางเผ่าก็อาจจะเน้นไปที่การหาเงิน และบางเผ่าก็อาจจะมุ่งเน้นไปที่การรีดทรัพยากรมาใช้อย่างคุ้มค่าตามแบบเกมแนว 4x ตัวเกมมีเงื่อนไขการแพ้ชนะอันหลากหลาย คุณสามารถที่จะใช้ทหารเพื่อเอาชนะ ค้าขายจนชนะ วิจัยจนชนะ หรือทำเงื่อนไขพิเศษบนแผนที่จนชนะก็ยังได้ ฯลฯ

อย่างไรก็ตาม Northgard เป็นเกมประเภทที่ยากจะสร้างความประทับใจให้ได้ในชั่วโมงแรก ๆ ที่เล่น เพราะตัวเกมอาจจะมีระบบการเล่นที่เข้าใจไม่ยาก ทว่าตัวเกมนั้นก็มีความซับซ้อนค่อนข้างมาก และเป็นเกมประเภทที่คุณจำเป็นจะต้องวางแผนล่วงหน้าในเกือบจะทุกขั้นตอน ไม่ใช่เล่นไปตามสัญชาตญาณหรือตามเวรตามกรรม ดังนั้นคุณจึงอาจจำเป็นที่จะต้องศึกษาลึกลงไปในธรรมชาติของเกมเพื่อปรับตัวให้ชินกับมันเสียก่อน เมื่อคุณคุ้นชินกับธรรมชาติของเกมและเริ่มที่จะคิดได้อย่างเป็นระบบแล้ว Northgard ก็จัดได้เป็นอีกหนึ่งเกมที่สามารถจะทำให้คุณเสพติดได้

+ 4x แบบ Real-time ที่มีกฎอันเรียบง่ายแต่โปรยาก

+ มีหลายโหมดให้เลือกเล่น และมีหลายสิ่งสำหรับผู้เล่นใหม่ให้ได้ไล่ปลดล็อค

+/- แต่ละเผ่ามีสไตน์การเล่นอันเป็นลักษณะเฉพาะของตนที่ต่างกัน ถึงแม้หน้าตาจะแลดูไม่ต่างไปจากกันก็ตาม

(?) อาจจะเพราะตัวเกมมีความซับซ้อนค่อนข้างสูงมาก AI จึงมักที่จะตามการตัดสินใจของผู้เล่นไม่ค่อยทัน และมักจะจบตรงที่พวกมันได้แสปมยูนิตเข้าใส่คุณ ผมได้เห็นโพสต์เกี่ยวกับว่า AI ระดับความยากสูงมีการโกงทรัพยากร ซึ่งมีความเป็นไปได้มาก แต่ผมยังไม่ชำนาญเกมพอที่จะยืนยันเรื่องนี้ ดังนั้นโปรดใช้วิจารณญาณและศึกษาก่อนที่จะเชื่อสิ่งใดที่คุณได้อ่านหรือฟัง

เมื่อกล่าวถึงสามก๊ก จุดเด่นที่สำคัญที่สุดของวรรณกรรมอิงประวัติศาสตร์เรื่องนี้ก็คือเหล่าตัวละครทั้งหลายและการชิงเหลี่ยมเฉือนคมกันระหว่างตัวละคร ดังนั้นเมื่อสามก๊กได้ถูกหยิบยกมาทำเป็นเกม ตัวเกมจึงมักจำเป็นที่จะต้องมีระบบปฏิสัมพันธ์ระหว่างเหล่าตัวละคร และ Romance of the Three Kingdoms XIII ของ KOEI ก็มีจุดขายคือเรื่องนี้

ภายในสามก๊ก 13 ผู้เล่นจะได้มีโอกาสเลือกเล่นเป็นตัวละครใดก็ได้ในวรรณกรรมสามก๊ก คุณอาจจะเลือกเล่นเป็นตัวละครหลักอย่างหลิวเป้ย์ เฉาเชา เตียวฉาน ฯลฯ หรือจะเลือกเล่นเป็นตัวละครที่ไม่สลักสำคัญที่มักจะถูกลืมนามคนใดในเรื่องก็ได้ หรือถ้าคุณต้องการสร้างตัวละครแกรี่/แมรี่ ซูขึ้นเพื่อแทนตัวเองก็ยังได้ โดยเป้าหมายหลักของเกมก็คือการสวมบทเป็นตัวละครเหล่านี้และช่วยนำพาพวกเขาไปสู่การเป็นจักรพรรดิ (หรือจักรพรรดินี)

ก็ไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจนักถ้าคนที่ชอบซีรีย์นี้ของ KOEI ที่เคยเล่นมาทุกภาคจะเกลียดมัน เพราะเกมลดความเป็น Strategy ลงและหันไปเน้นระบบการสวมบทบาทมากขึ้น (คุณจะได้ควบคุมตัวละครเพียงหนึ่ง แต่เมื่อคุณมีตำแหน่งที่สูงขึ้นเช่นได้ขึ้นเป็นเจ้าเมือง คุณก็จะมีอำนาจสั่งการแม่ทัพขุนนางที่อยู่ใต้อำนาจของคุณด้วย) ดังนั้นถ้าคุณชอบเกมสวมบทบาทแบบ Sandbox (คล้าย ๆ กับ Crusader Kings ของค่าย Paradox) ก็เป็นไปได้มากที่คุณจะชอบเกมนี้

ระบบของเกมนั้นก็เข้าใจได้ไม่ยากสักเท่าใดนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคุณเป็นผู้เล่นสาย Strategy อยู่แล้ว ตัวเกมจะสอนระบบเบื้องต้นให้กับคุณผ่านโหมด Heroic ที่มีเนื้อหาอ้างอิงตามวรรณกรรม ก่อนที่จะเปิดโอกาสให้คุณกลับไปลงสนามจริงในโหมด Main ที่คุณจะเลือกเป็นใครก็ได้

ระบบของเกมที่เข้าถึงได้ง่ายก็ไม่ได้หมายถึงว่าตัวเกมน่าเบื่อไม่หลากหลาย เพราะระบบการเล่นของแต่ละสายมีลูกเล่นที่แตกต่างกันออกไป ตัวอย่างเช่นในการรบก็จะใช้ระบบ Strategy ที่ต้องควบคุมทหารเข้ารบกันแบบ Real-time ส่วนการดวลตัวต่อตัวกับการปะทะคารมก็จะใช้ระบบเหมือนกับเป่ายิ้งฉุบที่มีกฎซับซ้อนขึ้นอีกเล็กน้อย หรือในเกมการทูตนั้น ก็จะเน้นไปที่การสร้างพวกพ้องและเสียบหลังกัน เมื่อตัวละครเปลี่ยน ประสบการณ์ที่คุณได้สัมผัสก็จะเปลี่ยนไปด้วยเพราะตัวละครในเรื่องส่วนใหญ่มีลักษณะเฉพาะที่ต่างกัน (แต่ตัวละครที่ทำได้เกือบจะทุกอย่างก็มีเช่นหลิวเป้ย์หรือเฉาเชา) มันจึงเป็น Sandbox ที่คุณสามารถจะเล่นซ้ำได้มากครั้งตราบใดที่คุณไม่ใช่ผู้เล่นในกลุ่มไล่ทาสีแผนที่เพียงเพื่อชนะเพียงเท่านั้น (ถ้าคุณเป็นผู้เล่นในกลุ่มนี้ ผมแนะนำให้เลี่ยงขาดจากเกมนี้)

สิ่งสำคัญที่ผมอยากจะเตือนก็คือถ้าคุณคิดจะเล่นเกมนี้ คุณควรที่จะซื้อภาคหลักพร้อมกับภาคเสริม Fame and Strategy เท่านั้น คุณไม่ควรที่จะเล่นภาคหลักโดด ๆ เพราะในภาคเสริมตัวนี้จะเพิ่มระบบสำคัญหลากหลายอย่างเข้ามาไม่ว่าจะเป็น Prestige อันเป็นระบบที่คล้ายกับ Lifestyle ของ Crusader Kings ที่ช่วยเพิ่มความสามารถพิเศษให้กับตัวละครตาม Prestige ที่เลือกและปลดล็อคได้สำเร็จ (ระบบนี้ช่วยให้คุณสามารถจะปรับแต่ง Build ของตัวละครได้อย่างหลากหลาย) อีกทั้งในภาคนี้ยังมีระบบยิบย่อยอีกเยอะแยะที่ช่วยเสริมอรรถรสในการเล่น แน่นอนว่าเหตุที่คะแนนวิจารณ์จากผู้เล่นย่ำแย่ก็เพราะราคาที่สูง ไม่ใช่คุณภาพของมันแต่อย่างใด ซึ่งถ้าคุณถามผม ผมก็เห็นด้วยกับความเห็นทั้งหลาย มันควรจะเป็นระบบที่มากับเกมตั้งแต่แรก ไม่ใช่สิ่งที่ควรจะมาแยกขายในราคาเต็มที่แพงนรกอย่างนี้ อย่างไรก็ดีถ้า Bundle รวมภาคเสริมและภาคหลักลดราคาต่ำกว่า 50% ก็ยังนับได้ว่าควรค่ามากพอที่จะกดถ้าคุณรักในสามก๊ก

สรุปแล้ว สามก๊ก 13 ออกจะเป็นเกมที่แปลกแยกไปจากเกมในซีรีย์เดียวกันค่อนข้างมาก แต่ถ้าคุณกำลังมองหาเกมสวมบทบาทที่อิงวรรณกรรมประวัติศาสตร์ยอดนิยมเรื่องนี้ นี่ก็คือเกมที่คุณควรจะลอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันลดราคา (ผมไม่แนะนำให้ซื้อในราคาเต็ม ไม่ว่าคุณจะมีเหตุผลที่ดีเพียงใดก็ตาม)

ลอนดอนปี 2075,
เทคโนโลยีของมนุษยชาติก้าวล้ำถึงขนาดสามารถที่จะคิดค้นปัญญาประดิษฐ์ (AI) ที่สามารถจะคำนวณและหยุดยั้งเหตุอาชญากรรมได้สำเร็จก่อนที่จะเกิด ถึงกระนั้นเราก็ยังคงไม่อาจที่จะหาทางหยุดยั้งเหตุการณ์ที่เลี่ยงมิได้บางอย่างอยู่ดี มนุษย์จึงได้ตัดสินใจที่จะสร้างปัญญาประดิษฐ์นามว่า เชอร์ล็อค (Sherlock) ขึ้นตามนามของนักสืบในนิยายผู้โด่งดังเพื่อรับมือและแก้ไขเหตุที่ยากจะเลี่ยงได้เหล่านี้โดยเฉพาะ

แต่หลังจากที่ได้ศึกษาเหตุการณ์ที่เลี่ยงไม่ได้เหล่านั้นจนกระจ่าง เชอร์ล็อคก็พบข้อเท็จจริงอันน่าสะพรึงประการหนึ่งที่ว่าเบื้องหลังคดีเหล่านั้น มี AI สุดโฉดที่เรียกว่ามอริอาตี้ (Moriarty) คอยชักใยอยู่เบื้องหลัง และก็เป็นหน้าที่ของคุณเหล่านักสืบที่จะต้องร่วมมือกับเชอร์ล็อคเพื่อหยุดมัน (หรือในกรณีที่คุณอยู่ฝ่ายมอริอาตี้ คุณก็จำเป็นที่จะต้องหาหนทางเพื่อเอาชนะเชอร์ล็อคให้จงได้)

CRIMESIGHT เป็นเกมแบบ Social Deduction ที่ผู้เล่นจะถูกแบ่งออกเป็นฝ่ายเชอร์ล็อคและมอริอาตี้ (จะมี Irene เพิ่มเข้ามาเพื่อร่วมสร้างความปั่นป่วนในกรณีเป็นโหมด 2v2) ตัวเกมจะเล่นเป็น Turn โดยฝ่ายเชอร์ล็อคก็มีหน้าที่ในการระบุตัวฆาตกรและเป้าหมายให้ได้เพื่อหาหนทางช่วยเป้าหมายให้มีชีวิตรอดจนจบเกม ส่วนฝ่ายมอริอาตี้ก็จำเป็นที่จะต้องวางแผนหาทางที่จะสนับสนุนฆาตกรให้สังหารเหยื่อให้จงได้

เหล่าตัวละครในเกมจะถูกเรียกว่า “ตัวหมาก” (Pawn) ที่ผู้เล่นทั้งสองฝ่ายสามารถที่จะควบคุมได้เพื่อสำรวจรอบ ๆ คฤหาสน์ จะมีก็เพียงแค่เหยื่อที่เป็นตัวหมากตัวเดียวในเกมที่ผู้เล่นฝ่ายมอริอาตี้ไม่อาจจะควบคุมได้ โดยเมื่อใดก็ตามที่มอริอาตี้ได้ขยับหมากตัวเดียวกับเชอร์ล็อค ผู้เล่นฝ่ายเชอร์ล็อคจึงสามารถที่จะบอกได้ว่าหมากตัวนั้นไม่ใช่เหยื่อ ผู้เล่นฝ่ายเชอร์ล็อคจำเป็นที่จะต้องใช้ความสามารถในการวิเคราะห์ ตัดความเป็นไปไม่ได้ออกไปเพื่อจะหาตัวฆาตกร ซึ่งเมื่อเกมดำเนินไป เชอร์ล็อคก็จะช่วยสนับสนุนคุณโดยช่วยตัดตัวเลือกที่เป็นไปไม่ได้ให้ ตัวเกมจึงเน้นการใช้สมองเพื่อหักเหลี่ยมเฉือนคมกันระหว่างผู้เล่นสองฝ่าย

สิ่งที่น่าสนใจเพิ่มเติมเกี่ยวกับเกมก็คือระบบการเล่นบังคับให้ตัวหมากต้องเดินออกสำรวจเพื่อหาอาวุธป้องกันตัวและอาหาร แน่นอนว่าตัวละครไม่อาจที่จะอดตายได้ แต่ความหิวจะทำให้ตัวละครเคลื่อนที่ได้สั้นลงในแต่ละ Turn อาหารจึงจำเป็นมากสำหรับตัวหมากที่เป็นเป้าหมายและฆาตกร เพราะเป้าหมายจำเป็นจะต้องมีความคล่องตัวเพื่อหนี ส่วนฆาตกรก็ต้องการความคล่องตัวเพื่อไล่ล่า และเมื่อเกมดำเนินไป ก็จะมีอุปสรรคมากมายเช่นก๊าซพิษหรือสุนัขเร่ร่อนที่โผล่มาสร้างปัญหาให้กับตัวหมากและจำเป็นจะต้องใช้ไอเท็มจากการสำรวจเพื่อเอาชนะหรือแก้ไข

ในเมื่อตัวเกมเป็น Social Deduction การสื่อสารระหว่างผู้เล่นจึงสำคัญมาก ตัวเกมจะใช้อิโมจิเพื่อสื่อสารระหว่างกัน ฝ่ายนักสืบจำเป็นที่จะต้องร่วมมือกันเพื่อระบุบทบาทของตัวหมาก ในขณะที่ฝ่ายมอริอาตี้ก็สามารถที่จะใช้การสื่อสารเพื่อปั่นให้เกิดความวุ่นวาย ระบบอิโมจิในเกมมีประสิทธิภาพมากถ้าคุณใช้งานเป็น แต่เกมจะสนุกขึ้นเยอะมากถ้าคุณสามารถสื่อสารกับเพื่อนได้ผ่านไมค์โดยอาศัย Steam หรือ Discord

ในภาพรวม CRIMESIGHT เป็นเกมที่ส่วนตัวผมรู้สึก “ประทับใจเอามาก ๆ” และ “แนะนำเป็นอย่างยิ่ง” มันเป็นอีกเกมหนึ่งที่เหมาะมาก ๆ จริง ๆ จะใช้นั่งรวมกลุ่มเล่นกันในหมู่เพื่อน

ถึงแม้ตัวผมเองจะเป็นชาวเลิฟคราฟท์เธียน แต่ในคราแรกผมก็ไม่ได้คิดสนใจในเกม Sucker for Love มากนัก เพราะผมเคยคาดว่ามันจะเป็นเกมสุดโม่ยที่ทำมาขำ ๆ จนกระทั่งในวันหนึ่งมิตรสหายท่านหนึ่งก็ได้ชักชวนผมไป Live Stream ด้วยกัน และผมก็พบว่าตัวเกมนั้นมีความน่าสนใจกว่าที่ผมเคยคิดเอาไว้มากนักจึงได้ตัดสินใจที่จะกดเกมนี้มา

เรื่องเล่าในเกมนั้นก็ได้กล่าวถึงพ่อหนุ่มหน้าใสรายหนึ่งที่เกิดนึกคึกอยากที่จะอัญเชิญเทพีจากต่างโลกที่มีอิทธิฤทธิ์มากพอจะล้างโลกมา โดยเป้าหมายสูงสุดของไอ้หนุ่มรายนี้ก็มิใช่อื่นใดนอกไปจากความปรารถนาที่จะได้จูบเทพีสุดสยองเพื่อให้สูญ Sanity สักครา

อ่านดูเนื้อหาแบบผ่าน ๆ ก็ชวนให้รู้สึกว่ามันเป็นเกมที่โม่ยชะมัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคุณจ้อง Screenshot ให้ดีและพบว่าเทพีสาวที่ปรากฏในเกมก็คือสาวน้อยผมชมพูหนวดงามที่ชวนให้ระลึกถึงเทพผู้โด่งดังอันมีนามว่าคธูลู แต่ตัวเกมนั้นก็มิได้มีเพียงแค่มุขขำขันเลอะเทอะ เพราะตัวเกมนั้นแอบซ่อนฉากบูชายัญสุดเถื่อนและ Easter Eggs ที่น่าสนใจเกี่ยวกับตำนานคธูลูเอาไว้มากมาย ผมเชื่อว่าชาวเลิฟคราฟท์เธียนที่เคยได้มีโอกาสอ่านผลงานของคุณเลิฟคราฟท์และสหายของเขามาบ้างก็น่าจะถูกใจใน Easter Eggs ทั้งหลายที่คุณจะได้พบในเกม

แน่นอนว่าเนื้อหาของเกมนั้นได้ถูกเล่าให้กับเราได้ฟังในรูปแบบของ Visual Novel ที่มีเสียงบรรยายเป็นภาษาอังกฤษ ดังนั้นถ้าคุณมีทักษะด้านภาษาไม่สู้จะแข็งแรงสักเท่าใดนัก ผมก็ไม่แนะนำเกมนี้ โดยในส่วนของการเล่นนั้น ตัวเกมก็จะเป็น Point & Click ที่คุณจะมีโอกาสได้ลงมือร่ายคาถาและประกอบพิธีกรรมชวนสูญ Sanity ต่าง ๆ ด้วยตัวเอง ซึ่งการตัดสินใจกระทำหรือไม่กระทำสิ่งใดก็สามารถที่จะส่งผลต่อฉากจบของเกมที่คุณจะได้พบในตอนท้ายด้วย

ในขณะที่คุณกำลังได้อ่านความเห็นนี้อยู่ ตัวเกมก็มีเทพีสามรายให้ได้จูบกัน รายแรกก็คือแม่สาวหนวดงาม L’neta ที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายกับคธูลูผู้โด่งดัง (และเป็นสาวยันที่สามารถจะพาคุณล่องเรือสวยไปด้วยกัน) รายที่สองก็คือคุณน้อง Missy ในชุดเหลืองผู้ที่เป็นเหมือนกับตัวแทนของราชาในผ้าเหลือง (ที่สามารถจะพาคุณสูญ Sanity ไปกับความซึนของนาง) และรายที่สามก็คือเทพีอันเป็นที่รักของทุกท่านอย่างคุณป้าเนียร์ลาโธเทปผู้มีหูแมว (ที่สามารถจะทำให้คุณหัวร้อนไปกับความพยายามดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอดจากนาง) ผมไม่แน่ใจนักว่าตัวเกมจะจบเพียงแค่นี้หรือไม่ แต่ผมจะรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งถ้าทีมพัฒนาจะทำบทต่อไปเป็น DLCs (และผมก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะจ่าย)

ถ้าคุณเป็นชาวเลิฟคราฟท์เธียน ผมก็อยากที่จะแนะนำให้คุณลองที่จะอ่านเกมนี้ดู เพราะเป็นไปได้มากที่คุณจะสนุกกับมัน

ปล. ถ้าคุณเป็นชาวเลิฟคราฟท์เธียนที่ชอบความเห็นนี้ ก็เป็นไปได้มากที่คุณจะชอบเพจนี้
เรื่องเล่าจากข้างใต้ผืนฟ้าที่ไร้แสง [www.facebook.com]

เมื่อเอ่ยถึง Dungeon Crawler ดี ๆ Mary Skelter ก็คือหนึ่งในซีรีย์อันดับแรก ๆ ที่ผมอยากจะแนะนำ ก็ใช่ที่ว่าตัวเกมนั้นเป็นอนิเมะที่เน้นเซอร์วิสค่อนข้างหนักตามแบบฉบับของ Idea Factory แต่ในส่วนของ Gameplay และ Story มี Dungeon Crawler น้อยเกมจริง ๆ ที่ผมรู้สึกถูกจริตได้มากถึงขนาดนี้

จุดเด่นที่สำคัญที่สุดของ Mary Skelter 2 ก็คือเนื้อหาซึ่งเกี่ยวข้องกับนครโตเกียวที่จมลงไปใต้ดินแดนใต้พิภพที่เรียกว่า Jail (คุก) โดยดินแดนใต้พิภพแห่งนี้ก็เต็มไปด้วยอสูรกายน่าเกลียดน่ากลัวที่เรียกว่า Marchens ที่มนุษย์ธรรมดาไม่อาจที่จะต่อกรได้ เดชะบุญที่มีเด็กสาวกลุ่มหนึ่งที่เรียกว่า Blood Maidens ปรากฏกายขึ้น พวกเธอเป็นเหมือนกับเหล่าตัวละครในนิทานก่อนนอน (อลิซ, หนูน้อยหมวกแดง, เจ้าหญิงนิทรา ฯลฯ) ฉบับแอบจิตที่สามารถตบตีและละเวงเลือดของพวก Marchens ได้ เธอก็คือความหวังที่จะช่วยพาเหล่ามนุษย์ที่เหลือรอดปีนกลับขึ้นไปสู่ผิวดินอีกครั้ง

อ่านดูผ่าน ๆ ก็ไม่น่าจะมีจุดใดของเนื้อหาที่ฟังดูโดดเด่น ที่สิ่งที่เยี่ยมยอดเกี่ยวกับ Mary Skelter ก็คือเนื้อหาอันชวนปวดตับ โดยเฉพาะถ้าคุณพอที่จะรู้เรื่องราวของนิทานอันเป็นต้นฉบับของเหล่าตัวละครในเกมและได้มีโอกาสเล่นภาคแรกมาก่อน คุณก็อาจจะรู้สึกเจ็บในอกกับหลายสิ่งที่คุณพบในภาค 2 นี้ (ตัวเกมเวอร์ชั่นนี้มีแถมภาคแรกฉบับปรับปรุงมาให้ด้วยเป็น DLC ผมแนะนำให้คุณเล่นภาค 2 ให้จบก่อนแล้วค่อยย้อนกลับไปเล่นภาคแรกที่เป็น DLCs แต่เหตุผลที่คุณควรจะทำเช่นนั้น ผมคงจะบอกให้ทุกท่านทราบไม่ได้เพราะนั่นจะเป็นการ Spoil ไป)

ในส่วนของ Gameplay ก็ยังเป็นระบบแบบ Dungeon Crawler แบบมุมมองบุคคลที่หนึ่งโดยทั่วไป แต่สิ่งที่ต่างออกไปก็คือเหล่าสาว ๆ ในเรื่องจะมีความสามารถพิเศษที่คุณสามารถจะใช้เพื่อไขปริศนาที่ซ่อนอยู่ในฉาก อีกทั้งสาว ๆ แต่ละคนก็ยังสามารถที่จะเปลี่ยนคลาสเพื่อเรียนรู้ทักษะใหม่ ๆ และนำทักษะแต่ละคลาสมาผสมกันได้ ในช่วงแรกของเกมอาจจะยากอยู่สักหน่อย แต่คุณก็สามารถที่จะ Grind ได้วนไปแทบจะไร้ขีดจำกัดจนสาว ๆ สามารถที่จะฟาดทุกอย่างตายได้ในดาบเดียว (ก็เหมือน Dungeon Crawler โดยทั่วไปนั่นแหละ ตัวเกม Grind หนักมาก ดังนั้นถ้าคุณไม่ชอบที่จะทำอะไรซ้ำ ๆ คุณก็ควรเลี่ยง)

มีสิ่งหนึ่งที่ควรจะกล่าวถึงเกี่ยวกับตัวเกมก็คือในช่วงแรกนั้นตัวเกมมีดราม่าเพราะทางผู้จัดจำหน่ายได้เซนเซอร์มินิเกมที่เป็นเซอร์วิส ดังนั้นคุณจึงอาจจะพบผู้เล่นที่ซื้อเกมมาเพื่อให้คะแนนลบและรีฟันด้วยเหตุผลนี้ แต่ขณะที่คุณกำลังอ่านความเห็นนี้ ทางผู้จัดจำหน่ายก็ตัดสินใจที่จะใส่มินิเกมกลับมาให้แล้ว ทว่าคุณอาจจำเป็นที่จะต้องไปหาไฟล์เพิ่มเอาเองที่หน้า Blog ของผู้จัดจำหน่ายหรือตามฟอรั่มทั่วไปที่เกี่ยวกับเกมนี้ (อยากที่จะแปะลิงก์ให้ แต่ผู้เขียนเพิ่งจะถูกแบนไปเมื่อไม่นานมานี้เพราะแปะลิงก์ ดังนั้นผู้เขียนจึงขออภัยที่แปะลิงก์ทิ้งเอาไว้ให้ไม่ได้) แต่ถึงแม้คุณจะไม่ได้ลงไฟล์แก้ไข มินิเกมที่ถูกแบนออกไปก็ไม่ได้น่าสนใจมากมายหรือสำคัญอะไร (เป็นมินิเกมแบบเซอร์วิสที่กดครั้งเดียวและคุณก็ไม่คิดอยากที่จะเล่นมันอีกต่อไปทำนองนั้น)

สรุปแล้ว Mary Skelter 2 ก็คือเกมที่ผมแนะนำถ้าคุณเป็นผู้ที่ชอบเกมแนว Dungeon Crawler สายเสพเนื้อหาและไม่มีปัญหากับเซอร์วิสหรือจุดหักมุมสุดปวดตับ การผจญภัยในคุกใต้พิภพคงจะเป็นหนึ่งในการผจญภัยที่ยากจะลืมได้ลงเลยทีเดียวสำหรับคุณ (ในหลาย ๆ ความหมาย)

ในคราแรกเลยผมไม่ได้ตั้งหวังอะไรกับ WE ARE FOOTBALL (WAF) มากนักตอนที่ซื้อ แต่เหตุที่ผมซื้อก็เพราะตัวผมเองเป็นคอบอลแบบเข้าเส้นที่รักจะลองเกมลูกหนังเกือบจะทุกเกมที่มีให้จับ ดังนั้นผมจึงรู้สึกประหลาดใจไม่น้อยกับสิ่งที่ได้พบภายในเกมนี้

ถ้ามองเพียงผ่าน WAF อาจจะแลดูเหมือนกับ FM ราคาถูกหรืออะไรทำนองนั้น แต่โดยเนื้อแท้แล้วทั้งสองเกมต่างกันอย่างสิ้นเชิง เพราะในขณะที่ FM จะมีระบบการเล่นเน้นไปที่งานในส่วนของ Head Coach ทว่า WAF จะเน้นไปที่งานของ Manager มากกว่า หรือถ้าจะว่าตัวเกมเป็น Management Simulation เลยก็ใช่ เพราะสิ่งที่คุณจะมีโอกาสได้ทำจะไม่ได้มีเพียงแค่ซื้อขายนักเตะหรือจัดผู้เล่นลง Line-up แต่คุณจะได้รับโอกาสเล่นบทบาทผู้จัดการด้วยการพัฒนาตัวเอง พัฒนาศูนย์ฝึก พัฒนาสโมสร และยังรวมไปถึงงานบริหารและการลงทุนที่เกี่ยวข้องกับสโมสรด้วย (แต่งานใดก็ตามที่คุณไม่ต้องการจะทำ คุณก็สามารถที่จะปรับเป็น Auto เพื่อให้ AI ทำงานแทนคุณได้)

สิ่งที่ผมรู้สึกน่าสนใจมาก ๆ ประการหนึ่งเกี่ยวกับเกมก็คือตัวนักเตะในเกมนี้ไม่ได้มี Attributes ยิบย่อยเยอะแยะเหมือนกับ FM แต่ตัวเกมจะใช้ระบบบุคลิก Level พรสวรรค์ จุดเด่นและจุดด้อยแทน โดยเมื่อเริ่มเกม นักเตะแต่ละคนก็จะมี Level เริ่มต้นที่ต่างกัน โดย Level ในเกมก็จะอยู่ในช่วงระหว่าง 1-15 และก็มีจุดเด่นและจุดด้อยติดตัวมา ในบทบาทของผู้จัดการทีม คุณสามารถที่จะพัฒนานักเตะได้ด้วยการฝึกซ้อมและส่งลงสนามเพื่อเก็บค่าประสบการณ์ ยิ่งนักเตะมีค่าพรสวรรค์สูง นักเตะก็สามารถที่จะกลบจุดด้อยและเพิ่มจุดแข็งได้ไวมากขึ้นตามค่าพรสวรรค์ ที่สำคัญคือนักเตะแต่ละคนจะมี Skill Trees ที่แตกต่างกัน คุณจึงสามารถที่จะปลุกปั้นเด็ก ๆ ของคุณได้ตามใจต้องการ โดยเด็ก ๆ ของคุณจะเก่งขึ้นได้มากแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับผัง Skill Trees ของแต่ละคนคล้ายกับเกม RPG (ตัวคุณเองที่เป็นผู้จัดการทีมก็มี Skill Trees เป็นของตัวเองเหมือนกัน)

สำหรับตัวเกมแทนที่จะเล่นเป็นชั่วโมงต่อชั่วโมงแบบ FM ตัวเกมก็จะใช้ระบบการวางแผนรายสัปดาห์แทน โดยเมื่อสัปดาห์เริ่มต้นขึ้น คุณก็จำเป็นที่จะต้องวางแผนการซ้อมและตารางงานของคุณให้พร้อม หลังจากนั้นก็ปล่อยให้เกมดำเนินไป แต่ถ้ามีเหตุการณ์สำคัญใด ๆ เกิดขึ้น เช่นการเจรจาซื้อขาย ตัวเกมก็จะหยุดและให้คุณจัดการปัญหาเหล่านั้นได้ ในช่วงแรกที่เล่นคุณอาจจะรู้สึกมึนงงเพราะมีข้อมูลบนหน้าจอเยอะแยะเต็มไปหมด แต่พอลองเล่นแบบฝึกสอนและลองจับนู่นจับนี่ไปสักชั่วโมง คนส่วนใหญ่ที่อ่านภาษาอังกฤษได้ออกและมีความอดทนพอก็คงสามารถที่จะเข้าถึงเกมได้ไม่ยาก

ส่วนระบบแทคติกและการแข่งขัน ตัวเกมนั้นออกจะให้อารมณ์คล้ายกับ CM ภาคแรก ๆ มากกว่าเพราะไม่มี 3D Match ให้ชม กระนั้นตัวเกมก็สามารถที่จะแสดงการเคลื่อนที่ของบอลและนักเตะที่ครองบอลอยู่ให้กับคุณเห็นได้ในจังหวะสำคัญ ดังนั้นถ้าคุณหวังว่าจะได้ชมการแข่งขันอันดุเดือด คุณก็คงจะผิดหวัง

แน่นอนว่าในส่วน Database นั้น WAF ไม่ได้มีฐานข้อมูลของนักเตะและสโมสรที่สมจริงเหมือนกับ FM ตัวนักเตะ แต่คุณก็สามารถที่จะ MOD เกมได้ถ้าต้องการ

ถ้าถามถึงอารมณ์ตอนที่เล่น ผมรู้สึกเหมือนว่า WAF นั้นจะให้อารมณ์ที่คล้ายกับ FIFA Manager ของ EA (ที่หยุดทำภาคต่อไปแล้วหลายปี) มากกว่า FM โดยตัวเกมนั้นจะให้อารมณ์แบบเข้าถึงง่ายมากกว่าแต่ก็ยากที่จะโปร ผมเชื่อว่าต่อให้คุณจะติดตามฟุตบอลแค่เพียงผ่าน แต่ถ้าคุณเป็นคอเกมแนวบริหาร คุณก็น่าจะยังคงเล่นได้อย่างสนุกถ้าคุณมีความรู้เกี่ยวกับฟุตบอลติดหัวอยู่บ้าง

ในภาพรวมแล้ว WAF ออกจะเป็นเกมที่แตกต่างไปจาก FM อยู่มากพอสมควร หรือจะว่าเป็นเกมคนละแนวเลยก็คงจะใช่ เพราะสิ่งเดียวที่ทั้งสองเกมมีเหมือนกันก็คือเป็นเกมเกี่ยวกับฟุตบอลเพียงเท่านั้น เกมนี้จึงเป็นตัวเลือกที่ดีสำหรับคอบอลที่ชอบเกมแนว Management Simulation และอยากที่จะลองเปลี่ยนบรรยากาศจากงาน Head Coach ของ FM ดูบ้าง

“Romance of The Three Kingdoms” ของ Koei นับได้เป็นหนึ่งในซีรีย์อันเป็นตำนานของวงการเกมหนึ่ง เพราะเกมซีรีย์นี้มีอายุยาวนานถึงกว่าสามทศวรรษแล้ว (ภาคแรกวางขายปลายปี 1985) และเกมเมอร์หลายท่านก็คงจะเคยหยิบจับกันมาตั้งแต่ยังเด็กยันโต ตัวผมเองก็เช่นกัน

เสน่ห์อันยอดเยี่ยมประการหนึ่งที่มีมาแต่เดิมของซีรีย์นี้ก็คือการที่ตัวเกมเน้นในเรื่องปฏิสัมพันธ์ระหว่างตัวละคร ในภาคก่อน ๆ ผู้เล่นมักที่จะมีโอกาสได้ควบคุมตัวละครต่าง ๆ อย่างลงลึกไม่ว่าจะเป็นการเลือกคู่ ทำภารกิจ ผูกมิตร สะสมคน ก่อสงครามทั้งด้วยการศึกและน้ำลาย ซึ่งในภาค 14 นี้รายละเอียดการสวมบทบาทเหล่านี้ได้ถูกตัดออกไปหมด เพราะเกมได้เลือกที่จะปรับตัวไปเป็น Grand Strategy มากขึ้นและตัวเกมก็ได้เลือกที่จะบอกเล่าเรื่องผ่านมุมมองแบบกว้าง ๆ ของเหล่าขุนพลและผู้นำก๊กต่าง ๆ แทน

ผมเข้าใจดีว่าเพราะเหตุใดแฟนซีรีย์ถึงไม่ชอบในความเปลี่ยนแปลงนี้ (เพราะผมก็เป็นแฟนซีรีย์นี้ที่เล่นมาตั้งแต่ MS-DOS) แต่ถ้าคุณถามความเห็นของผม ผมมองว่าตัวเกมไม่ได้แย่ลงเสียทีเดียว มันแค่เปลี่ยนไป “เป็นคนละเกม” เลยเสียมากกว่า แฟนซีรีย์ที่มีอยู่เดิมจึงไม่ชอบมันนัก ในขณะที่ผู้เล่นหลายคนซึ่งคุ้นชินกับ Grand Strategy ทางฝั่งตะวันตกมากกว่ากลับรู้สึกถูกจริตกับมัน ซึ่งในเมื่อผมเป็นสาย Grand Strategy ผมจึงเป็นผู้เล่นในกลุ่มหลังที่ไม่ได้รังเกียจความเปลี่ยนแปลงนี้สักเท่าไหร่

ถ้าให้เล่าถึงระบบการเล่นของภาค 14 อย่างกว้าง ๆ ตัวเกมนั้นก็มิได้เลือกที่จะเล่นกับตัวละครอีกแล้ว แต่ตัวเกมจะเน้นไปเล่นบทของพวกขุนพล ส่วนเหล่าแม่ทัพ กุนซือและขุนนางก็เป็นเพียงแค่ตัวหมาก ดังนั้นแทนที่เราจะได้ใช้เวลาหมดไปกับการปฏิสัมพันธ์ระหว่างตัวละครต่าง ๆ ในภาคนี้เราก็จะได้ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่บน World Map เพื่อจัดการงานต่าง ๆ และนั่งทาสีแผนที่ให้กลายไปเป็นสีธงของทัพเราแทน

ในฐานะของขุนพลหรือผู้นำก๊ก สิ่งที่คุณจะได้ทำก็คือการเลือกใช้คนไปทำงาน คุณไม่มีโอกาสที่จะได้ลงไปกำกับงานเหล่านั้นด้วยตัวเองอีกแล้ว ทุกอย่างจะดำเนินไปแบบอัตโนมัติ โดยผลลัพธ์ที่เกิดก็จะขึ้นอยู่กับค่าพลัง ทักษะ นิสัยใจคอและลักษณะเฉพาะของตัวละครที่คุณได้สั่งงานไป (ถ้านึกภาพไม่ออก ผมก็ขอให้คุณจินตนาการว่าคุณนั่งหล่อ ๆ สวย ๆ อยู่กับโต๊ะประจำตำแหน่งและชี้นิ้วสั่งข้าทาสบริวารให้ไปทำงานเอาก็ได้ อารมณ์ประมาณนั้น)

ส่วนในการรบนั้นก็จัดได้ว่าเปลี่ยนไปมาก เพราะตัวเกมจะไม่มีแยกจำพวกทหารว่าเป็นพลเดินเท้า พลธนูหรือทหารม้า ทว่ากำลังรบของคุณจะเป็นกำลังผสมที่มีความสามารถการรบขึ้นอยู่กับแม่ทัพและแผนการรบที่ใช้ แม่ทัพแต่ละคนในเกมจะมีแผนการรบที่รู้จักและใช้ได้ต่างกัน

แผนการรบบางอันช่วยเพิ่มพลังป้องกันให้ทหาร บางแผนช่วยเพิ่มการเคลื่อนที่เหมือนม้าเร็วเพื่ออ้อมหลังหรือตัดเสบียง บางแผนก็เพื่อใช้ตีเมือง และบางแผนก็เน้นเพื่อเพิ่มโอกาสที่แม่ทัพจะใช้ทักษะพิเศษของตนออกมา คุณในฐานะกุนซือการรบจำเป็นที่จะต้องกำหนดแผนการรบให้เสร็จตั้งแต่ก่อนเคลื่อนทัพออกจากเมืองรวมไปถึงกำหนดเส้นทางการเดินทัพ หลังจากนั้นกองทหารของคุณก็จะเดินทัพและรบไปตามอัตโนมัติ (แม้แต่การดวลก็มีโอกาสเกิดขึ้นอัตโนมัติเช่นกัน โอกาสขึ้นอยู่กับแผนการรบและอุปนิสัยของแม่ทัพ)

การที่ทุกอย่างเป็นไปโดยอัตโนมัติอาจจะฟังดูโง่ ๆ แต่ในทางกลับกัน ระบบนี้ก็บีบบังคับให้คุณต้องวางแผนให้ถี่ถ้วนมากขึ้นและพึ่งพาการแก้ไขเฉพาะหน้าน้อยลง การรบในภาค 14 จึงให้อารมณ์เหมือนกับกุนซือที่คอยสั่งการอยู่กับเมืองหรือค่ายทหารและทำได้เพียงแค่รอลุ้นผลลัพธ์อยู่ไม่น้อย ยิ่งคุณรอบคอบและละเอียดมาก ผลลัพธ์ที่เกิดก็ยิ่งทำให้คุณรู้สึกพอใจได้มาก อีกทั้งระบบนี้ยังทำให้การตัดสินใจเลือกใช้คนยิ่งมีผลกับการรบมากขึ้น (เหมือนยังในนวนิยายต้นฉบับ ที่การเลือกใช้คนสามารถที่จะตัดสินผลได้เลยว่าจะปังหรือจะพัง) แต่สำหรับสายสั่งการแบบเกาะติดแนวหน้าและต้องการให้ทุกอย่างอยู่ในการควบคุม ผมไม่คิดว่าคุณจะชอบใจในระบบนี้นัก

เสบียงและเส้นทางการลำเลียงกลายเป็นอีกสิ่งที่สำคัญมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัดในระบบใหม่ เพราะในเมื่อคุณควบคุมทุกปัจจัยในการรบไม่ได้ คุณก็จำเป็นที่จะต้องรอบคอบมากขึ้นในการรุกไล่หรือเดินทัพ เพราะเป็นไปได้ว่าในขณะที่คุณดาหน้าขึ้นเพื่อตีเมือง อีกฝ่ายสามารถที่จะใช้แม่ทัพและม้าเร็วแค่หยิบมือวิ่งอ้อมหลังตัดเส้นทางลำเลียงและเผาเสบียงของคุณ และทหารเรือนแสนของคุณก็จะระเหยเหมือนกับทหารของอ้วนเสี้ยวในศึกกัวต๋อ

นอกจากสิ่งเด่น ๆ ที่กล่าวไป ก็ยังมีหลายจุดที่เปลี่ยนไปยกตัวอย่างก็เช่นเมืองจะรายล้อมไปด้วยเมืองเล็ก ๆ เหมือนในวรรณกรรมที่ป้องกันตัวเองไม่ได้ แต่คุณก็ยังคงส่งบริวารไปช่วยดูแลพัฒนาเพื่อทรัพยากรได้ และถ้าเมืองโดยรอบถูกข้าศึกยึดจนหมด เมืองใหญ่ก็จะล้มไปด้วยเหมือนกับเกมหมากล้อม การอ่านเกมล่วงหน้าให้ขาดจึงสำคัญมากในการล้อมเมืองทั้งตอนที่คุณรับและรุก

ด้วยเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลที่กล่าวไป สามก๊กในภาค 14 นี้จึงเป็น “คนละเกม” กับภาคก่อนหน้าโดยสิ้นเชิง ถ้าคุณต้องการจะเล่นเกมที่คล้ายกับภาคแรก ๆ จนถึง 11 ผมก็ไม่แนะนำเกมนี้ให้กับคุณ แต่ถ้าคุณไม่มีปัญหาที่จะจับ Grand Strategy ที่เป็นธีมสามก๊กและไม่ยึดติดกับภาคก่อน ๆ มากนัก ผมก็คิดว่าคุณจะโอเคกับภาคนี้

อย่างไรก็ดี ตัวเกมแพงมาก และถึงแม้ผมจะเล่นมันอย่างสนุกและชอบมัน ผมก็คิดว่ามันแพงเกินค่าตัวไปมาก (มากแบบมาก ๆ และราคาก็เป็นเหตุผลที่ทำให้ผมรู้สึกลังเลมากว่าควรจะแนะนำมันดีหรือไม่) ผมจึงแนะนำว่าคุณควรที่จะรักวรรณกรรมเรื่องสามก๊กจริง ๆ เพื่อซื้อมัน และผมแนะนำว่าคุณควรซื้อแพ็คที่มีภาคเสริม Diplomacy & Strategy ด้วย เพราะภาคเสริมตัวนี้จะช่วยเพิ่มลูกเล่นหลายสิ่งที่น่าสนใจเข้ามาทั้งด้านการทหารและการทูต (เป็นอีกเรื่องที่ชวนให้รู้สึกหงุดหงิดใจไม่น้อย เพราะลูกเล่นเหล่านี้ควรจะมีมาพร้อมกับเกมหลักไม่ใช่ในภาคเสริม)

แน่นอนว่าคุณควรจะซื้อก็แต่เฉพาะเมื่อมันลดราคาเท่านั้น

“Super Robot Wars” เป็นหนึ่งในเกมซีรีย์ที่มีภาคต่อเยอะและมีอายุยาวนานมากที่สุดเกมหนึ่ง ซึ่งถ้านับถึง ณ ตอนนี้ก็เป็นเวลาครบรอบ 30 ปีพอดีและ SRW30 นี้ก็คือภาคฉลองครบรอบ 30 ปีของเกมนี้

ด้วยชื่อของเกมเราคงไม่จำเป็นที่จะต้องอธิบายกันให้มากความนักเพราะคงจะมีเกมเมอร์น้อยท่านที่ไม่รู้จักต่อให้จะไม่เคยเล่นก็ตาม หรือถ้าไม่ เราก็ขออธิบายแบบย่อว่าตัวเกมนั้นก็ซีรีย์ที่ได้หยิบยกเอาหุ่นรบอันโด่งดังในตำนานของฝั่งญี่ปุ่นมายัดรวมไว้ในเกมเดียวกัน โดยระบบการเล่นของเกมก็จะเป็น Turn-based จุดขายหลักของซีรีย์ก็คือการที่เราจะได้เห็นเหล่าหุ่นรบและตัวละครที่เรารักทั้งเก่าและใหม่จากหลายเรื่องมาตะโกนแหกปากปล่อยพลังและสาดกระสุนใส่กัน

โดยปกติแล้วระบบการเล่นของ SRW นั้นก็มักที่จะเหมือน ๆ กันทุกภาค SRW30 ก็ยังมีระบบการเล่นโดยรวมไม่ต่างไปจากภาคอื่น ๆ แต่ก็มีระบบยิบย่อยหลายอย่างที่เปลี่ยนไปที่ช่วยพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้เล่นได้เป็นอย่างมากและควรค่าอย่างยิ่งที่จะกล่าวถึง (หลัก ๆ แล้วเราจะเทียบกับภาค V และ X อันเป็นสองภาคที่ลง PC อย่างเป็นทางการและคุณผู้อ่านหลายท่านน่าจะเคยได้เล่นเพราะน่าจะง่ายต่อการเข้าใจและเปรียบเทียบ)

สิ่งแรกที่เปลี่ยนไปใน SRW30 ก็คือภารกิจจะไม่ได้ดำเนินเป็นเส้นตรงจากจุด A ไป B และมีการแบ่ง Routes แยก แต่ตัวเกมจะใช้ระบบ World Map ที่เราสามารถจะเลือกทำภารกิจใดก่อนหรือหลังก็ได้ โดยตัวเกมก็จะมีภารกิจหลักที่ทำให้เนื้อเรื่องเคลื่อนไปข้างหน้าและภารกิจรองที่มักจะเป็นเนื้อหาที่เป็นของตัวละครจากซีรีย์ต่าง ๆ คุณจึงสามารถที่จะพายานแม่ของคุณบินไปหาหุ่นที่คุณรักได้ทันทีโดยที่ไม่ต้องรอฟันฝ่าผ่านภารกิจมากมายให้รำคาญอีกต่อไปกว่าจะได้พบ

ในด้านของคุณภาพชีวิต SRW30 นอกจากจะมี Tutorials ที่ง่ายต่อการเข้าถึงและละเอียดมาก ๆ แล้ว (ถ้าคุณยอมสละเวลาอ่านสักหน่อย ก็แทบจะไม่เหลือข้อสงสัยใด ๆ เกี่ยวกับระบบการเล่นที่จะต้องนั่งสังเกตเอาเองเหมือนภาคก่อน ๆ) เกือบจะทุกสิ่งทุกอย่างไม่ว่าจะเป็น Skills, Seishin หรือความสามารถพิเศษของหุ่นรบก็มีอธิบายครบหมดแบบบอกเป็นโบนัสหรือ % เสร็จสรรพ มือใหม่จึงไม่จำเป็นที่จะต้องไปนั่งขุดหาข้อมูลและมือเก่าก็แทบจะไม่ต้องเถียงกันว่า Skills นั้น Skills นี้เพิ่มโบนัสอะไรบ้างและเท่าไหร่

นอกจากนี้ในระหว่างการต่อสู้ นอกจาก UI จะแลดูสะอาดและงามตาขึ้นมาก ข้อมูลสำคัญต่าง ๆ ที่จำเป็นต่อการคำนวณยังบอกไว้ครบถ้วนเสร็จสรรพ อีกทั้งตัวเกมยังคำนวณให้เสร็จสรรพด้วยว่าถ้าคุณใช้การโจมตีชนิดนั้น ๆ จะสามารถ Shot Down ศัตรูได้หรือไม่โดยที่ไม่จำเป็นจะต้องมานั่งคิดด้วยตัวเองแล้ว (แน่นอนว่าถ้าตัวละครของคุณมีโอกาสจะโดน Shot Down เกมก็จะเตือนให้คุณรู้ด้วยเช่นกัน มีประโยชน์เอามาก ๆ ตอนที่คุณจะเอาตัวเลเวลน้อยในทัพไปบวกกับบอสเพื่อเก็บ EXP)

สิ่งที่น่าขัดใจประการเดียวที่ผมเจอจากฉากต่อสู้ก็คงจะเป็นแทนที่อนิเมชั่นจะดำเนินไปแบบต่อเนื่องระหว่างฝ่ายโจมตีและป้องกัน เมื่อ Counter กลับ ภาพก็จะแอบตัดดำไปชั่วขณะทำให้รู้สึกว่าการต่อสู้มันไม่ลื่นตาเหมือนกับในภาคก่อน ๆ ในหลาย ๆ จังหวะ และผู้เขียนได้ยินจากเพื่อนว่ามีอนิเมชั่นของหุ่นบางตัวทำได้แย่ (ผู้เขียนเล่น Super Routes ยังไม่เจออะไรที่ชวนให้รู้สึกขัดใจ)

ในภาพรวมแล้วถ้าเทียบกับเกมที่ลง PC มาก่อนอย่างภาค V หรือ X SRW30 ก็จัดได้ว่ามีพัฒนาการขึ้นจากเดิมแบบยกระดับและทำให้คุณรู้สึกบันเทิงกับเกมขึ้นจากเดิมมาก

ทว่า ณ ปัจจุบันตอนที่ผู้เขียนกำลังเขียนความเห็นนี้ ตัวเกมก็มีปัญหาอย่างไม่สามารถที่จะใช้ Steam UI เพื่อเก็บภาพได้ (เชื่อว่าน่าจะกันสปอยล์) DLCs ที่สุดแสนจะแพง กระนั้นในภาพรวมของเกม SRW30 ก็ยังเป็นอีกหนึ่งภาคของซีรีย์ที่ยังคงไว้ซึ่งคุณภาพที่น่าประทับใจ ถ้าคุณเป็นแฟนซีรีย์นี้หรือเหล่าหุ่นรบ คุณจะรู้สึกคุ้มค่าทุกบาททุกสตางค์ที่จ่ายไปอย่างแน่นอน

+++ มี HAYAMI Saori เป็นกัปตันยานแม่
+++ Gridman และน้อง Rikka
++ ระบบที่ช่วยเพิ่มคุณภาพชีวิตของผู้เล่นได้เป็นอย่างมาก
- เปิดตัวมาราคาแรง DLCs ราคาสุดโหดและ ณ ขณะทำบทความ Steam UI ยังใช้เก็บภาพเพื่อออกมานั่งชมไม่ได้

“เดกอน” เป็นเรื่องสั้นที่ถูกเขียนขึ้นโดย เอช. พี. เลิฟคราฟท์ (H. P. Lovecraft) และถูกตีพิมพ์ขึ้นเป็นครั้งแรกในปี 1919 (แต่คุณเลิฟคราฟท์ได้เขียนมันขึ้นนับตั้งแต่ปี 1917) เรื่องสั้นอันยอดเยี่ยมเรื่องนี้มักที่จะถูกนับเป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกในตำนานคธูลู (Cthulhu Mythos) ที่ได้ถูกเขียนขึ้นโดยเลิฟคราฟท์ และในความเห็นของผมเอง มันก็คือเรื่องสั้นที่อ่านง่ายและสนุกที่สุดเรื่องหนึ่งของเขา

แต่ถึงแม้ผลงานชิ้นนี้จะมีอายุกว่าร้อยปีแล้ว กระนั้นก็ยังยากที่จะหาผู้ใดสามารถที่จะเนรมิตมหากำแพงแห่งตัวอักษรของเลิฟคราฟท์ออกมาเป็นชิ้นงานที่ครบเครื่องทั้งเสียงและภาพออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบและยอดเยี่ยม “Dagon: by H. P. Lovecraft” โดย Bit Golem ก็คือผลงานการดัดแปลงเรื่องสั้น Dagon ออกมาได้อย่างน่าประทับใจและซื่อตรงที่สุดชิ้นหนึ่งในมุมมองของผมผู้เป็นแฟนของคุณเลิฟคราฟท์

ก่อนอื่นเลยที่ทุกท่านจะสัมผัสกับผลงานชิ้นนี้ ผมต้องขอแจ้งไว้ตรงนี้สักหน่อยว่า Dagon: by H. P. Lovecraft นั้นไม่ใช่เกม เพราะในความเป็นจริงแล้วมันคือ Visual Novel แบบ 3D เต็มรูปแบบต่างหาก ดังนั้นถ้าคุณหวังว่าจะได้เดินสำรวจหรือยิงกับพวกดีพวันก็คงจะผิดหวัง แต่ถ้าคุณปรารถนาที่จะได้สัมผัสกับเรื่องสั้น Dagon แบบดั้งเดิมที่มาครบทั้งภาพ เสียง และบรรยากาศโดยที่ไม่จำเป็นจะต้องไปเปิดหนังสืออ่าน ผลงานชิ้นนี้ก็จัดได้ว่าเป็นตัวเลือกที่ดีเอามาก ๆ

ภาพในเกมอาจจะมิได้เลิศหรูอลังการมากนัก แต่มันก็สามารถที่จะจับบรรยากาศของเรื่องสั้นที่ให้อารมณ์อันเหนือจริงและประหลาดของเรื่องได้เป็นอย่างดี ส่วนตัวผมเองรู้สึกประทับใจอย่างยิ่งกับภาพเนรมิตของดินแดนอันรกร้างเฉอะแฉะไกลสุดลูกหูลูกตาที่ได้ผุดขึ้นมาจากใต้ทะเลลึกของเรื่อง เมื่อนำภาพที่ได้รับมาผนวกเข้ากับเสียงประกอบและบทบรรยาย ผมรู้สึกว่าบรรยากาศที่ได้มันช่างน่ารื่นรมย์และชวนให้สะพรึงชะมัด

สิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับผลงานชิ้นนี้ก็คือนอกจากมันจะได้เล่าเรื่อง Dagon ให้กับคุณได้ฟัง ตลอดเรื่องราวทีมพัฒนาก็ยังสอดแทรกเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเอาไว้เกี่ยวกับคุณเลิฟคราฟท์ ตำนานคธูลูและสถานการณ์ของโลก ณ ช่วงเวลานั้นให้กับผู้ชมได้รับรู้อีกด้วย นับได้ว่าเป็นสิ่งที่ดีสำหรับผู้ที่เพิ่งจะเคยได้สัมผัสกับตำนานคธูลูและไม่ค่อยจะคุ้นชิ้นกับคุณเลิฟคราฟท์มากนัก

“Dagon: by H. P. Lovecraft” เป็นผลงานดีที่ฟรีแบบที่ผมยินดีจะยอมจ่ายเพื่อมัน และนี่ก็คือก้าวแรกที่ดีสำหรับผู้ที่อยากจะสัมผัสกับตำนานคธูลูแต่ไม่ถูกจริตกับการอ่านมากนัก เพราะนี่ก็คือหนึ่งในผลงานการดัดแปลงเรื่องสั้นที่ชื่อ Dagon ที่ดีและซื่อตรงที่สุดเท่าที่เคยมีมา

ปล. ถ้าคุณชอบความเห็นนี้ ก็เป็นไปได้ว่าคุณจะชอบเพจนี้
เรื่องเล่าจากข้างใต้ผืนฟ้าที่ไร้แสง [www.facebook.com]

ถึงแม้ปกติผมจะไม่ค่อยให้ความเห็นเกี่ยวกับเกมในช่วง Early Access สักเท่าไหร่ แต่ LOST EPIC นับได้ว่าเป็นหนึ่งเกมในช่วง EA ที่จัดได้ว่ามีคุณภาพเหนือความคาดหมายเอามาก ๆ และราคาก่อนตัวเต็มก็จัดได้ว่ากำลังงาม ผมจึงอยากที่จะแนะนำให้ทุกท่านที่ชอบเกมแนว Metroidvania ให้รีบจับจองเกมนี้ก่อนที่ราคาจะถูกปรับขึ้น

LOST EPIC ก็เป็นเกมแนว Metroidvania ที่มีอาร์ตแบบอนิเมะแลดูน่ารักที่มีจุดเด่นสำคัญก็คือการกระโดดเตะต่อยรัวคอมโบใส่ศัตรู โดยคอมโบที่ว่าก็สามารถที่จะทำได้หลากหลายไม่ว่าจะด้วยการตีเบารัว ๆ ก่อนตีหนัก หวดศัตรูให้ลอยขึ้นไปเพื่อไล่ฟาดต่อบนอากาศ หรือใช้ Skills ที่คุณเรียนรู้มาจากอาวุธและอุปกรณ์เพื่อที่จะช่วยสนับสนุนในการต่อสู้หรือใช้พวกมันเพื่อต่อคอมโบยาว ๆ ด้วยเหตุที่ตัวเกมนั้นมีอาวุธและอุปกรณ์ให้เลือกใช้จำนวนมาก (ซึ่งอาวุธและอุปกรณ์แต่ละชิ้นก็จะมอบ Skills ที่ต่างกันให้กับคุณ) คุณจึงสามารถที่จะปรับเปลี่ยนรูปแบบการโจมตีหรือคอมโบภายในเกมได้หลากหลายขึ้นอยู่กับความถนัดและความชอบของคุณ (อาวุธภายในเกมก็จะมีดาบสั้น ดาบยาว ธนู และถุงมือที่ใช้เพื่อร่ายเวทมนตร์)

ระบบพัฒนาตัวละครจัดได้ว่าเป็นอีกจุดหนึ่งที่ตัวเกมทำออกมาได้น่าสนใจ เพราะ LOST EPIC เป็นเกมที่อิงค่า Stats คุณจึงสามารถที่จะปรับสร้างตัวละครได้หลากหลายสาย ไม่ว่าจะเป็นสายระยะประชิดที่เน้นโจมตีทางกายภาพ สายต่อสู้ระยะไกล หรือสายเวทมนตร์ ในช่วงแรกผังพัฒนาตัวละครอาจจะแลดูเล็ก แต่เมื่อเกมดำเนินต่อไป ผังพัฒนาตัวละครก็จะถูกเติมหน้าใหม่เข้ามาให้จนคุณเริ่มที่จะรู้สึกว่าอาจจะฟาร์มกันจนเบื่อกว่าที่จะสามารถพัฒนาตัวละครได้จนสุดทาง ไม่ว่าจะอย่างไร ระบบพัฒนาตัวละครของเกมก็น่าจะช่วยให้คุณวนกลับมาเล่นซ้ำได้อยู่หลายครั้งเพื่อทดสอบ Build ใหม่ (ผมมั่นใจว่าคุณสามารถที่จะสร้างตัวละครสมบูรณ์แบบที่ทำทุกอย่างได้ในเซฟเดียว แต่การสร้างตัวละครเฉพาะทางน่าจะใช้เวลาน้อยกว่ามาก)

การสร้างอาวุธ อุปกรณ์ ปรุงอาหารและผลิตยาก็เป็นลูกเล่นที่สำคัญมากในเกม เพราะคุณจำเป็นที่จะต้องผลิตอาวุธออกมาเพื่อสวมใส่และเรียนรู้ Skills ใหม่ ๆ จากพวกมัน ในขณะที่อาหารและยานั้นก็เป็นสิ่งสำคัญที่แทบจะขาดไม่ได้เพราะในช่วงแรกที่ตัวละครของคุณยังปวกเปียก ตัวเกมนั้นยากในระดับที่คุณอาจจะต้องตายซ้ำซากถ้าคุณยังพัฒนาตัวละครมาได้ไม่ดีพอ แต่ไม่ต้องห่วงว่าเกมจะยาก ถ้าคุณเข้าใจระบบเกมดีพอ แทบจะไม่มีศัตรูตัวใดภายในเกมแม้แต่บอสที่สามารถจะสะกิดผิวคุณได้ กระนั้นถ้าคุณคิดว่าเกมมันง่าย คุณก็สามารถที่จะเพิ่มระดับความยากได้เช่นกัน (ระดับความยากที่สูงขึ้น ก็จะให้รางวัลตอบแทนที่ดีขึ้นเช่นกัน)

การสำรวจภายในเกมนั้นจัดได้ว่าสนุกเอาเรื่อง เพราะมันเต็มไปด้วยช่องลับที่ไม่ได้ยากเย็นเกินกว่าจะมองหา แต่ก็ยังง่ายที่คุณจะเผลอมองข้ามไปได้ถ้าคุณไม่ทันได้หยุดสังเกต ก็เหมือนดังเช่น Metroidvania ส่วนใหญ่ การสำรวจมักจะมอบทักษะพิเศษที่สามารถจะช่วยให้คุณนำไปใช้เพื่อแก้ปริศนาและบุกฝ่าทางตันต่อไปได้ และคุณก็จำเป็นที่จะต้องใช้ทรัพยากรไม่น้อยเพื่อที่จะสร้างอาวุธและอุปกรณ์ คุณจึงอาจจำเป็นที่จะต้องใช้เวลาเดินวนไปมา ณ จุดเดิมอยู่หลายครั้ง เดชะบุญที่การต่อสู้ของเกมสนุกเอาเรื่องและศัตรูก็เกิดกลับมารับมือรับเท้าอยู่เรื่อย ๆ การเดินทางในเกมจึงไม่ชวนให้รู้สึกเบื่อสักเท่าไหร่

ในส่วนของเนื้อหานั้น ขอสารภาพตามตรงว่าผมยังคงรู้สึกไม่แน่ใจนักเกี่ยวกับภาพรวมของเนื้อหา เพราะ LOST EPIC ใช้รูปแบบการเล่าเรื่องคล้ายกันกับเกมอย่าง Soul Series ที่มิได้บอกเล่าเนื้อหาแบบตรง ๆ สิ่งที่เราจะต้องทำก็คือการออกผจญภัยไปในพื้นที่ต่าง ๆ และจัดการกับเทพที่ปกครองดินแดนส่วนนั้น ๆ ในฐานะของอัศวิน แต่จุดหมายปลายทางของเนื้อเรื่องอยู่ยังที่ใดนั้น เราคงอาจจะต้องรอจนกระทั่งถึงตอนที่เกมกลายเป็นตัวเต็มก่อนจึงอาจจะมั่นใจได้ ซึ่งถ้าผมเข้าใจไม่ผิด ทีมพัฒนาวางแผนที่จะทำเกมจนเสร็จกลายเป็นตัวเต็มภายในปีนี้ (2021) ก่อนที่จะเริ่มเติมเนื้อหาและระบบใหม่ ๆ เข้ามาต่อให้กับเราได้เล่นกันในปีหน้า (2022)

และสุดท้ายในส่วนของงานออกแบบ สำหรับสายอนิเมะก็คงจะชอบ เพราะตัวละครสาว ๆ ในเกมล้วนแต่น่ารักน่าเอ็นดู อีกทั้งตัวละครของคุณก็ยังมีลุคให้เลือกค่อนข้างจะหลากหลาย น่าเสียดายที่ส่วนตัวผมเองรู้สึกว่าฉากหลังของเกมแลดูจืด ๆ ไปสักหน่อยเพียงเท่านั้น

ข้อเสียที่พบใน Early Access ก็คือระบบ Co-op ของเกมที่ช่วยให้สามารถจะร่วมเล่นไปกับเพื่อนได้ยังไม่มีและทำได้เพียงแค่อัญเชิญผู้เล่นมาร่วมเกมได้แบบสุ่ม ก็หวังได้แค่ว่าทีมพัฒนาจะช่วยเติมระบบนี้เข้ามาในภายหลัง

ในภาพรวมแล้ว LOST EPIC นับได้ว่าเป็นการลงทุนล่วงหน้าที่แลดูคุ้มค่าอยู่ไม่น้อยและน่าจะช่วยเกาได้ถูกทีคันสำหรับชาว Metroidvania ที่หาเกมดี ๆ แนวนี้บน PC ได้ยากนัก