●▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬●▬▬▬▬▬▬▬▬๑۩۩๑▬▬▬▬▬▬▬▬▬●▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬●
एक लटकत आंग, रिकाम्या मळबांत, दैवाचो एक निर्जीव अंकुर, मोगान गेलो.
थकल्लो आनी मार खाल्लो, तो गुन्यांवकार आनी विसरलो, काळखांतल्यान वयर लटकून, मुखामळ नाशिल्लीं सपनां.

आनी क्षितीज, उंचायेंतल्यान वचून, मळमळ हाडून, हांव मरतलों, एक निशाण सोडून. पूण कोणाच्या आत्म्यांत, रगतभरीत आनी भयानक, मळबा सकयल लटकून, आनी निश्ठावान मोगाळ?

अपेसाचे सार म्हळ्यार सोडून दिवप

ह्या संवसारांत मनीसजातीचें नशीब कितें थारायता? कांय अदृश्य जीव वा कायदो, जशें संवसाराचेर मंडरापी प्रभूचो हात? मनशाक आपले इत्सेचेर लेगीत सत्ता ना हें निदान खरें.
●▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬●▬▬▬▬▬▬▬▬๑۩۩๑▬▬▬▬▬▬▬▬▬●▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
तूं सोरो पियेता, तुजी राती अशुध्द,
वास्तवांत कितें आसा, सपनांत कितें आसा तें कळना,पूण त्रास दिवपी दोळे पाचवे, - .
दिसता ताका सोऱ्यांत शांती मेळ्ळी ना.
आनी काळीज फकत बेगीन मरण मागता,दैवाच्या मंदतेक शाप दिवप.
चडांत चड अस्तंत वारें हाडटातुमचीं निशेध आनी तुमचीं विनवणी.
पूण तुजे कडेन परत येवपाचें धाडस करतां?
म्हज्या मायभूंयच्या फिकट मळबा खालाम्हाका फकत गावप आनी याद करप कळटा,
आनी म्हाका याद करपाचें धाडस करुंक नाका.
म्हणून दुख्खां गुणाकार करून दीस वतात.तुजे खातीर हांव प्रभूक कशें मागणें करूं?
तुमी अदमास केलो: म्हजो मोग असोतुका लेगीत तिका मारूंक मेळनाशिल्लें अशें.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬