Установить Steam
войти
|
язык
简体中文 (упрощенный китайский)
繁體中文 (традиционный китайский)
日本語 (японский)
한국어 (корейский)
ไทย (тайский)
Български (болгарский)
Čeština (чешский)
Dansk (датский)
Deutsch (немецкий)
English (английский)
Español - España (испанский)
Español - Latinoamérica (латиноам. испанский)
Ελληνικά (греческий)
Français (французский)
Italiano (итальянский)
Bahasa Indonesia (индонезийский)
Magyar (венгерский)
Nederlands (нидерландский)
Norsk (норвежский)
Polski (польский)
Português (португальский)
Português-Brasil (бразильский португальский)
Română (румынский)
Suomi (финский)
Svenska (шведский)
Türkçe (турецкий)
Tiếng Việt (вьетнамский)
Українська (украинский)
Сообщить о проблеме с переводом
Zegt hij: Pleurstraal is een eind op.
Ik was verbouwereerd. Waarom respondeerde hij zo bitsig? Hij keek heel obscuur en vertoornd. Ik voelde me heel onbehaaglijk maar toen besefte ik het me; hij was nog steeds wrevelig over die verloren miserabele Enigma game. De volledige wedstrijd toucheerde mijn abominabele zwarte gaten helemaal niemand. Ik begon me er bewust van te worden hoe belangrijk die vijfentwintig concourpuntjes voor hem waren. Hij occupeert zich immers dagelijks met het wedijveren van de Dota-competitie.
"Sorry" zei ik.
"Nice christmas" zei hij.
"MonkaS" was de afsluiter.
Hij bleef me aankijken terwijl hij me indolent passeerde. Het was een korte woordenwisseling maar tot vandaag de dag hebben we geen contact meer.
good feeder, good juggernaut!