Dobrą grę rozpoznaje się po tym, czy zostaje z nami gdy ją zakończymy.

Doki Doki zostanie ze mną na zawsze, i to dosłownie bo nie zamierzam usuwać jej z dysku.

Niby jest to tylko visual novel która - co nie jest chyba żadnym spojlerem - burzy czwartą ścianę, ale robi to za pomocą dynamitu. To nie jest gra, w którą się tylko - cóż - gra. Oczywiście można ją ukończyć w klasyczny sposób, ale wymownie nas zachęca do grzebania w plikach i ich edycji aby samemu sprawdzić dokąd nas to zaprowadzi. Jeśli termin “królicza nora” nie jest Ci obcy, to zapewniam że w Doki Doki znajdziesz niejednego królika i niejednego lisa.

Od lat nie przeżywałem w żadnej produkcji takiej nerwówki, gdy fabuła stawała się absolutnie nieprzewidywalna i przed każdym kliknięciem następnej wypowiedzi musiałem brać głęboki oddech. To jest rollercoaster i to taki, gdzie łatwo można wypaść i skręcić sobie kark próbując pozostać przy zdrowych zmysłach.

Więc tak - jak najbardziej zachęcam do spróbowania. To nic nie kosztuje, grę można ukończyć w jeden wieczór a może być to wieczór, który zapamiętacie do końca życia. Niekoniecznie Waszego.