Pamiętając te wszystkie różne, często nawet zwariowane scenariusze jakie pisało samo życie i gra z randomami dołączający do otwartej sesji z autentyczna łzą wzruszenia w oku po latach sięgnąłem po raz pierwszy po Pre-Sequel.

Wystarczyły jakieś 3-4 godzinki, randomowy Rosjanin spamujący cyrkicą na czacie, który nawet nie stwarzał zasadniczo problemów, poza oczywistą barierą językową. Ba nawet zasięgnął translatora chyba bo pokracznie po "rosazngielsku" napisał że tylko ♥♥♥♥♥ rozumieju.

I tak grałem z nim sobie, jak zostawał z tyłu wlałem naprzemiennie raz Sasza, raz Siergiej dodając "pajdut, zapierdalaju w przód", aż do chwili w której dokumentnie spieprzył sprawę i tym samym zmusił mnie, bym Borysa przegnał w piździec...

Pazernie dorwał się do skrzyni zawierającej questowe pancerze o konkretnych właściwościach i na prędkości jak jego przodkowie dawniej na stadionach pogonił fanty w automacie. Pytam go wtedy (warto dodać że pancerze były 3) "Vasili, a gdzie mój armor ja zapytowuju?", na co Vladimir piszę tylko dwa słowa na czacie "sprzedaju tri".

Mija już jakaś godzina, która spędzam na resetowaniu gry, latania od automatu do automatu w innej lokacji polując na ten konkretny pancerz o konkretnych właściwościach przeklinając w głos Andreia, jakim to jest skończonym kretynem. Szkoda że on już tego nie słyszy, poczuł by dumę wynikająca z mojego jakże pięknego zaakcentowania frazy "a jop twoju mać, sabaka" [...]

Kończąc ta recenzje zdanie o samej grze - dynamiczniejsza eksploracja otoczenia wynikająca z przesiadki z planety na księżyc, początkowo irytujący system tlenu by poruszać się na otwartej przestrzeni, miły akcent w postaci dwóch broni i 30 sztabek moonstone (chyba dawne erydium z 2) za posiadanie saveów z dwóch poprzednich gier. W sumie to polecam grę jak i ograniczony kredyt zaufania wobec graczy, nie potrafiących chociażby zakomunikować swojego położenia w języku uznawanym za "międzynarodowy" :3