Recent reviews by emreDZ

Divinity Original Sin ile birlikte oynadığım en iyi saf RPG oyunu. Okumayı sevmiyorsanız hiç bulaşmayın, çünkü oyunu bitirdiğinizde tuğla gibi kalın bir polisiye romanı bitirmiş gibi olacaksınız. Yaşayacağınız deneyim ise eşi benzeri olmayan bir deneyim. Hikayenin, karakterlerin, atmosferin içinde kaybolup gideceksiniz. Bir de yabancı dil olayı var tabii; çoğu oyunda size yetecek olan orta seviye İngilizce ile çok zor olacaktır bu oyun. Bir milyondan fazla kelimesi ile gönüllü çeviri yapacak babayiğitlerin çıkma ihtimali düşük ama umarım bir gün gerçekleşir de daha çok kişiye ulaşır bu muazzam oyun.

Oyunun hikayesi haricinde kalan gameplay adına az da olsa ne kadar mekanik varsa oyundan tamamen çıkartın, ne bir şey fark eder ne de yokluğunu hissedersiniz. Oturup bir dizi ya da film şeklinde izlemeyi tercih ederdim şahsen hikayesi için. Aralara serpiştirilmiş combat ve puzzle'lar bırakın keyifli olmayı, bir süre sonra sıkıcı olmaya başlıyor. Düşman olarak 4-5 çeşit yaratık var, bunlar oyun boyunca ilerlediğiniz koridorlarda birden yoktan var oluyorlar ve ölür ölmez aynı şekilde yok olup gidiyorlar. Zorluk olarak ise tek düşünülen oyunun başlarında 1-2 yaratık saldırırken, oyun ilerledikçe bu sayının giderek artması. Bu yaratıkları öldürünce ne oluyor peki? Hiçbir şey, sadece koridorda ilerlemeye devam etme hakkı kazanıyorsunuz. Ne bir loot yapma, item düşürme, skill point kazanma, hiçbiri yok! Karakter de zaten oyunun başında ne ise, sonunda da o. Karakter geliştirmesi yok. Öyle ki kendisiyle yapabildiğiniz tek şey yürümek veya koşmak; script dışında hiçbir etkileşimde bulunamıyorsunuz. Kılıcını bile combat haricinde çıkaramıyorsunuz, herkesi öldürünce tekrar kendisi yerine koyuyor. Level tasarımı eh işte denecek düzeyde fakat çevre ile hiçbir etkileşiminiz yok. Tek tük yerlere dikili taşlar koymuşlar, etkileşime geçince dayının biri rastgele kuzeylilerin hikayelerini anlatmaya başlıyor. Ana hikayeyle hiçbir alakası olmayan şeyler bunlar. Bunun haricinde etrafa serpiştirilmiş ve toplayabileceğiniz şeyler de yok; hikayede aklınıza oturmayan yerler varsa bu tür şeyler toplayıp okuyayım dinleyeyim öğreneyim diyemiyorsunuz. Puzzle adına oyuna konulmuş şeyler de hepsi birbirinin aynısı; ilerlerken karşınıza bir kapı çıkar, kapıdaki simgeleri yakın çevrede bulup odaklanırsınız ve kapıyı açıp devam edersiniz. Bu yine insaflı, bir de büyük kapılar vardır ve bunları açmak için daha başka kapılardan geçip aynı şeylerin farklı varyasyonlarını yapıp tekrar geri dönmeniz gerekir.

Velhasıl hikayesi haricinde her anlamda vasat bir oyun. Neden bu kadar övülüp göklere çıkarılıyor anlamış değilim. Tutturmuşlar binaural ses; Allah aşkına hiç mi surround ses dinlemediniz kulaklıklarınızla? Çok iyi uygulanmış bu oyunda, tamam, ama sırf bundan hareketle vasat bir oyunu goty gibi göstermenin de anlamı yok. Sanat sergilerindeki çakma entelektüller gibi herkes; kendisine hiçbir şey ifade etmeyen bir tabloya bakıp "gerçekten muazzam" yorumunu yapma gereğini hissediyor kendinde. Beğenmesi gerektiğini düşünüyor, ama neyi neden beğeniyor bilmiyor.

30-40 lira verip aldığın oyundan çok şey beklemiyor musun diyecek olursanız da; haklısınız, fazla birşey beklemek haksızlık olur ama bu fiyat aralığında indie olup, çok daha düşük bütçeyle yapılmış fakat içi çok daha dolu olan oyunlar da var. Serinin ikinci oyunu da duyurulmuş bu arada; umarım bahsettiğim bu eksiklikleri gideren bir oyun olur.

5 günde 70 saat oynamış olmam sanırım oyunun ne kadar sardığını gösteriyor. Tam anlamıyla bir hayatta kalma oyunu. Ölmek, tüm ilerlemelerinizi kaybedip sıfırdan başlamanıza neden olduğu için başka oyuncularla karşılaştığınızda üç buçuk atıyorsunuz, kalp atışlarınız hızlanıyor, elleriniz terliyor :) Yalnız Arma 2 modundaki çoğu özellik yok, silahlar sınırlı ve hiçbir araç yok. En azından bir bisiklet koysalar çok yerinde olurdu. Fakat araçlar için 2014 üçüncü çeyrek demişler, artık ne kadar zor birşeyse bir araba eklemek, o kadar süre bekletiyorlar.

Still one of the best strategy games I have ever played.