Do zagrania zachęcił mnie intrygujący artstyle przywodzący na myśl gry z PSX oraz "przytłaczająco pozytywne" opinie na Steamie. Pierwsza połowa gry była dla mnie lekko dziwaczna, ale i intrygująca. Interesowała mnie fabuła i relacje między postaciami. Druga połowa to psychodeliczny zjazd po równi pochyłej prosto do zsypu. Tutaj nie podobało mi się NIC, a jeszcze musiałem przetrwać dwa krótkie etapy "akcji". Całościowo to jednak nie moja bajka. Zbyt dziwacznie, przekombinowane, sceny horrorowe w dużej mierze pozbawione sensu. Na ostatnich dziesięciu minutach gry nawet ją wyłączyłem, żeby przejrzeć negatywne opinie i porównać z moimi wrażeniami, końcówkę dosłownie wymęczyłem.

Do tego tytułu podchodziłem jak do nowej gry. Na pewno grałem w Broken Sword 2 w zamierzchłej przeszłości. W pierwszą część wydaje mi się, że grałem, ale nie wiem kiedy i nie wiem czy ją ukończyłem. Na pewno nic z niej nie pamiętałem. Remaster zrobiony jest w ten sposób, że nowa grafika nałożona jest na starą i można sobie w każdym momencie tę wersję przełączyć. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby przejść całą grę w jej oryginalnym wyglądzie, jednocześnie zachowując wszystkie usprawnienia z remastera (dotyczące sterowania na padzie czy systemu podpowiedzi). Mimo wszystko, nie polecam. :) Porównywałem sobie niektóre lokacje i muszę powiedzieć, że ta świeża farba znacząco upiększyła produkt. Były jakieś kontrowersje odnośnie użycia AI przy remasterowaniu gry, ale jeżeli dało to takie efekty, to było warto. Nikt nie ma sześciu palców! ;)

Fabularnie nawet mi się podobało, chociaż grałem długo i z przerwami i momentami miałem wrażenie, że ani George (główny bohater) ani ja nie do końca wiemy po co coś robimy. Zagadki są logiczne, a zaimplementowany w remasterze system stopniowych podpowiedzi jest bardzo przydatny i nie wykłada wszystkiego na ladę od razu. Zamiast tego rzuca proste podpowiedzi, szanując inteligencję gracza. Raczej delikatnie nakierowuje, tak że możemy wszystko wykombinować sami i nie odbiera satysfakcji z rozwiązania zagadki. W grze znajduje się niesławna zagadka z kozą - było to jedyne miejsce gdzie skorzystałem z pełnej podpowiedzi. Sam Charles Cecil, twórca oryginału, stwierdził po czasie, że zagadka ta złamała zasady gry. Kto wie, ten wie, a kto nie wie, będzie miał okazję się przekonać grając w ten bardzo dobry remaster.

Gra oferuje sporo opcji dostosowania jej do siebie, takich jak kolory czcionek w dialogach, umiejscowienie dialogów (nowoczesne na dole ekranu czy oryginalne nad postaciami), wyświetlanie hotspotów, automatyczne podpowiedzi (tzw. "trzymanie za rączkę"), sygnalizowanie, że odblokowaliśmy właśnie kolejną ścieżkę, etc. Można ją sobie dostosować dla kompletnych amatorów lub dla weteranów gatunku, którzy chcą zrobić wszystko sami.

Ogólnie była to dla mnie bardzo przyjemna gra do pykania na handheldzie (przeszedłem częściowo na Decku, częściowo na Ally), gdzie działa wzorcowo przy minimalnym zużyciu energii. Chyba jedyne do czego mogę się przyczepić, to że chciałbym więcej muzyki. Przez większość gry w tle słychać jakieś ptaki czy inne tego typu odgłosy, ale muzyka pojawia się na krótko i tylko aby podkreślić jakieś ważne wydarzenie (np. popchnięcie fabuły do przodu). Za dużo tu ciszy, za mało atmosfery.

Broken Sword - Shadow of the Templars: Reforged polecam, ode mnie 8/10.