Recent reviews by emrediyebirisi

Yıllar evvelinden beri, Dark Souls mefkûresine sadakatle bağlı kalmış bir bendeydim. Her bir ölümü sabırla kuşanmış, her bir mağlubiyeti bir irade nişanesi olarak göğüslemiş, nihayetinde ateşin küllerinde yeniden doğmayı öğrenmiştim. Lakin bu oyunlar, benim için ne yalnızca birer dijital meydan okuma, ne de vakit öldüren eğlenceliklerdi. Hayır. Onlar, iç dünyamın karanlık dehlizlerinde yankılanan bir tür içsel hesaplaşmanın, kimileyin de bir tefekkürün dijital akisleriydi.

Ve sonra, Elden Ring teşrif etti.
Göz kamaştıran ihtişamıyla, vaat ettiği uçsuz bucaksız diyarlarla, altın ışıkla yıkanmış o esrarengiz topraklarıyla.
Daha ilk anında, zihnimde bir şeyin devindiğini, kalbimin alışılagelmişin dışında bir ritimde attığını sezdim.
Lakin o vakit, hayatın bambaşka kıyılarında seyreden bir hâlim vardı.

Zira sevmekle yükümlüydüm.
Ve bazen bir aşk, insanı kendi iç evreninden sürgün eder.
Öyle de oldu.
Zaman, başkasıyla paylaşılması icap eden kıymetli bir cevhere dönüşmüştü.
Oyun yarım kaldı.
Yarım bırakılmakla kalmadı, geride bırakıldı.
Bir müddet sonra, bilgisayarımı dahi elden çıkardım.
Lands Between artık erişemeyeceğim bir düş, bir hayal kırıntısıydı.

Ne var ki zaman, her şeyin ilacı olduğu kadar, her şeyin hatırlatıcısıdır da.
Bazı hikâyeler, bir defa kalbe düşmüşse, unutulmazlar.
Bazı çağrılar, ne kadar bastırılırsa bastırılsın, bir gün tekrar yükselir.
Ve ben, iki sene sonra, kaldığım yerden değil, içimde biriken her şeyle beraber yeniden başladım.

Limgrave’in sarımsı çimenlerinde, iki yıl evvel yarım kalmış bir düş geri döndü.
Rüzgâr aynıydı. Gökyüzü aynı. Ve evet… o yalnızlık da aynı.
Fakat bu kez yalnızlık, bir eksiklik değil; bir hakikatti.

Radahn’ın yıldızları gökten koparıp yere indirdiği an,
Malenia’nın çürümeyle yoğrulmuş asaletiyle dans ettiğim an,
ve nihayet, Haligtree’nin donmuş sessizliğinde adımlarımı duyduğum an…
anladım ki bu oyun, bir mecazdan ibaret değil.
Bu, bir insanın içsel yolculuğunun somutlaşmış hâliydi.

Ve gün geldi, Elden Beast nihayet toprağa serildi.
Zafer değildi hissettiğim; gözyaşına yaklaşan bir ferahlık…
Çünkü iki yıl önce yarım bırakılmış bir hikâye nihayet tamamlanmıştı.

Dark Souls, bana kim olduğumu unutturmayan bir hatıraydı.
Ama Elden Ring...
Kim olabileceğimi hatırlattı.

Teşekkür ederim FromSoftware.
Zaman geçti, kalbim değişti.
Ama sen… beni hiç unutmamışsın.

Yeter artık kavga etmeyin orusbu çocukları yeter

sikeyim!

Bu oyun size taşak işkencesi yapacak

Multi gelsinde wrath of the gods alıp milleti mapten aşağıya atayım

Bu oyunun penis ve testis işkencesi çektirdiğini söylediler ve hemen aldım. Evet penis ve testis işkencesi çekiyorum

Akıl sağlığını kaybet 10/10

valve sessizce bu oyunu herkesin aklından silip varolmamış gibi davranmak istiyor

Güzel oyun kötü topluluk