~ Unconscious Phantasies ~

[EN\PL]
tl/dr:

Story: 5/5 (enjoyable lore)
Gameplay: 5/5 (challenging)
Graphics: 5/5 (simple and clear engaging imagery)
Sound: 5/5 (minimalistic, atmosphere-building)

Explanation and my justification below.



Plot:

"An experiment goes ♥♥♥♥. My co-workers, acquaintances, friends are dead or reanimated as murderous machines. I have to get out of here."


Gameplay:

Kill everything that moves. Collect what you can and create upgrades / weapons / munitions from it. Be thrifty and careful - there's not much left of the stuff that will help you get to the end (yours or theirs). Don't give up: you can continue the game from every third level completed (3, 6, 9).
Panic was the thing that most often accompanied me at first encounters with opponents. After some time I gradually began to control it. I learnt my opponents behaviour patterns and withdrawal was optional tactic which allowed me to eliminate them more efficiently.
Described gameplay experience was very enjoyable. It makes you gain more control over the game without losing immersion.


Graphics:

The graphics are subdued and kept abstract. Its simplicity and specific 'readability' excludes mistakes such as: be blocked by an random object, problems with hitboxes. Sometimes it (graphic) serves as a supplement - in the form of feedback to sounds.


Sound (headphones recommended):

The sound in Teleglitch gives image, and the image supplements sounds, which have been kept at an abstract level.
It is often the case that we hear the enemy before we see him - which gives us time to quickly change weapons (or for example blood may flow to our legs out of fear and our hands may refuse to obey, in which case 'retry' is the only option ;)).
Ambient noises such as: heavy machinery, computers etc. occur rather rarely and are minimalistic addition to the atmosphere.
Explosions and bangs of gunfire are loud and juicy (yummy!).
The music is optional, this means: there is a soundtrack in the game folder.


Conclusion:

On my first attempt I quickly gave up. I had to take a long break, but somewhere in the back of my mind I didnt quite understand what the game was about in sense of gameplay. On the second attempt there was sweat, fear and the experience of an incredible adventure.
It's definitely a hardcore roguelike in every way (gameplay / graphics / sound).
Teleglitch is closer to a traditional roguelike than a soulslike game - to be more precise, it is closer to an action horror roguelike with "action" being more in the "arena" mode.


Tips and tricks:

- Don't be hard on yourself. You will die more than once. Sometimes because you do not know how the opponent behaves, or because you overestimate your abilities, and sometimes just like that ;).
- Play slowly. Don't run like mad and don't shoot blindly. Don't be afraid to retreat, cool down and slowly, methodically eliminate your opponents (preferably by soloing them);
- Explosives and can guns are great for larger groups of enemies;
- Each map has 2 hidden rooms;
- Again, don't give up :)



------ POLISH ------

tl/dr:

Fabula: 5/5 (przyjemny lore)
Rozgrywka: 5/5 (wymagajaca)
Grafika: 5/5 (prosta i czytelna angazujaca wyobrazne)
Dzwiek: 5/5 (minimalistyczny, budujacy klimat)

Wyjasnienie i moje uzasadnienie ponizej.


Fabula:

"Szlag trafil eksperyment. Moi wspolpracownicy, znajomi, przyjaciele martwi albo reanimowani jako mordercze maszyny. Musze sie stad wydostac."


Rozgrywka:

Zabij wszystko co sie rusza. Zbieraj co sie da i tworz z tego ulepszenia / bronie / amunicje. Badz oszczedny i uwazny - nie wiele sie ostalo z rzeczy ktore pomoga dotrwac do konca (Twojego albo ich). Nie poddawaj sie: kontynuowac rozgrywke mozna od kazdego co trzeciego ukonczonego poziomu (3, 6, 9).
Panika to bylo cos co najczesciej towarzyszylo mi przy pierwszych spotkaniach z przeciwnikiem. Po jakims czasie stopniowo zaczynalem ja (panike) kontrolowac. Uczylem sie wzorow zachowan przeciwnikow, wycofywalem sie i dzieki temu sprawniej udawalo mi sie ich likwidowac.
To doswiadczenie rozgrywki jest bardzo przyjemne. Sprawia ze zyskujemy wiecej kontroli nad gra i nie tracimy przy tym immersji.


Grafika:

Stonowana i utrzymana w abstrakcyjnej formie. Jej prostota i specyficzna czytelnosc wyklucza pomylki w stylu: zahaczenie o obiekt, problemy z hitboxami.
Czasem sluzy jako uzupelnienie - w formie informacji zwrotnej - dzwiekow.


Dzwiek (polecam sluchawki):

Dzwiek w Teleglitch daje obraz, a obraz uzupelnia dzwieki, ktore utrzymane zostaly na abstrakcyjnym poziomie.
Czesto zdarzy sie ze przeciwnika najpierw uslyszymy zanim zobaczymy - co da nam czas na szybka zmiane broni (ewentualnie ze strachu krew nam pojdzie w nogi i rece odmowia posluszenstwa wtedy zostaje retry).
Odglosy otoczenia np. ciezkiej machinerii, komputerow itp. wystepuja dosc rzadko i sa minimalistycznym dodatkiem budujacym klimat.
Eksplozje i huki wystrzalow sa glosne i soczyste (mniam!).
Muzyka jest opcjonalna tj. w folderze z gra znajduje sie soundtrack.


Podsumowanie:

Przy pierwszym podejsciu szybko sie poddalem. Musialem zrobic sobie dluga przerwe, jednakze gdzies z tylu glowy mialem, ze nie do konca zrozumialem czego ta gra wymaga ode mnie. Przy drugim podejsciu byl pot, strach i doswiadczenie niesamowitej przygody.
Zdecydowanie jest to hardcorowy rogal i to pod kazdym wzgledem (gameplay / grafika / dzwiek).
Teleglitch blizej do tradycyjnych rogali niz soulslikeow - a precyzyjniej - blizej do action horror roguelike przy czym "action" jest wiecej w trybie "arena".



Tipsy i triki:

- nie badz dla siebie surowy. Zginiesz nie raz. Czesto z niewiedzy jak zachowuje sie przeciwnik, albo z przecenienia swoich mozliwosci a czasem tak po prostu :)
- graj powoli. Nie biegnij jak szalony i nie strzelaj na slepo. Nie boj sie wycofac, ochlonac i powoli, metodycznie eliminuj przeciwnikow (najlepiej ich solujac);
- materialy wybuchowe oraz can gun swietnie spisuja sie na wieksze grupki wrogow;
- kazda mapa posiada 2 ukryte pomieszczenia;
- nie poddawaj sie.