Steamをインストール
ログイン
|
言語
简体中文(簡体字中国語)
繁體中文(繁体字中国語)
한국어 (韓国語)
ไทย (タイ語)
български (ブルガリア語)
Čeština(チェコ語)
Dansk (デンマーク語)
Deutsch (ドイツ語)
English (英語)
Español - España (スペイン語 - スペイン)
Español - Latinoamérica (スペイン語 - ラテンアメリカ)
Ελληνικά (ギリシャ語)
Français (フランス語)
Italiano (イタリア語)
Bahasa Indonesia(インドネシア語)
Magyar(ハンガリー語)
Nederlands (オランダ語)
Norsk (ノルウェー語)
Polski (ポーランド語)
Português(ポルトガル語-ポルトガル)
Português - Brasil (ポルトガル語 - ブラジル)
Română(ルーマニア語)
Русский (ロシア語)
Suomi (フィンランド語)
Svenska (スウェーデン語)
Türkçe (トルコ語)
Tiếng Việt (ベトナム語)
Українська (ウクライナ語)
翻訳の問題を報告
De vorkjes vallen in de categorie wegwerpbestek; ze worden doorgaans gemaakt van kunststof of hout. Er zijn verschillende varianten, zoals de tweetand (al dan niet met weerhaakjes) en de drietand; in die laatste categorie vallen de plastic modellen. Het standaard plastic model wordt ook wel het Neptunusmodel genoemd.[1] De plastic modellen zijn er in meerdere kleuren; blauw, groen, roze, wit, geel en zwart en zijn 8,50 cm lang. Het inmiddels ter ziele gegane Frietkotmuseum in Antwerpen bezat in 1995 bijna veertig types frietvorkjes.[1]
Frietvorkjes bestonden in België al vóór de Tweede Wereldoorlog en zijn in ieder geval sinds ongeveer halverwege de twintigste eeuw in dat land gemeengoed.[2][3]
De eerste frietvorkjes waren van hout. In de loop der tijd werden ze vervangen door plastic exemplaren.[1] Uit milieu-overwegingen ging de voorkeur rond 2018 in België echter weer uit naar de houten versie.[4] De houten frietvorkjes worden gemaakt van in elk geval licht berkenhout en hebben lengtes tot zeker veertien centimeter.
Op 27 maart 2019 verbood het Europees Parlement per 2021 binnen de Europese Gemeenschap de verkoop van plastic wegwerpbestek en daarmee ook die van het plastic frietvorkje.[5]