Инсталирайте Steam
вход
|
език
Опростен китайски (简体中文)
Традиционен китайски (繁體中文)
Японски (日本語)
Корейски (한국어)
Тайландски (ไทย)
Чешки (Čeština)
Датски (Dansk)
Немски (Deutsch)
Английски (English)
Испански — Испания (Español — España)
Испански — Латинска Америка (Español — Latinoamérica)
Гръцки (Ελληνικά)
Френски (Français)
Италиански (Italiano)
Индонезийски (Bahasa Indonesia)
Унгарски (Magyar)
Холандски (Nederlands)
Норвежки (Norsk)
Полски (Polski)
Португалски (Português)
Бразилски португалски (Português — Brasil)
Румънски (Română)
Руски (Русский)
Финландски (Suomi)
Шведски (Svenska)
Турски (Türkçe)
Виетнамски (Tiếng Việt)
Украински (Українська)
Докладване на проблем с превода
De vorkjes vallen in de categorie wegwerpbestek; ze worden doorgaans gemaakt van kunststof of hout. Er zijn verschillende varianten, zoals de tweetand (al dan niet met weerhaakjes) en de drietand; in die laatste categorie vallen de plastic modellen. Het standaard plastic model wordt ook wel het Neptunusmodel genoemd.[1] De plastic modellen zijn er in meerdere kleuren; blauw, groen, roze, wit, geel en zwart en zijn 8,50 cm lang. Het inmiddels ter ziele gegane Frietkotmuseum in Antwerpen bezat in 1995 bijna veertig types frietvorkjes.[1]
Frietvorkjes bestonden in België al vóór de Tweede Wereldoorlog en zijn in ieder geval sinds ongeveer halverwege de twintigste eeuw in dat land gemeengoed.[2][3]
De eerste frietvorkjes waren van hout. In de loop der tijd werden ze vervangen door plastic exemplaren.[1] Uit milieu-overwegingen ging de voorkeur rond 2018 in België echter weer uit naar de houten versie.[4] De houten frietvorkjes worden gemaakt van in elk geval licht berkenhout en hebben lengtes tot zeker veertien centimeter.
Op 27 maart 2019 verbood het Europees Parlement per 2021 binnen de Europese Gemeenschap de verkoop van plastic wegwerpbestek en daarmee ook die van het plastic frietvorkje.[5]