Последние обзоры Shafot

Przyjemna historia z klimatyczną muzyką i ciekawymi rysunkami za drobne pieniądze, dlatego polecam przygarnąć gdy będzie na promocji.
Gra idealna na jesienne wieczory, kiedy na nic za bardzo nie ma ochoty, a coś jednak chciałoby się porobić.

Perełka wyłowiona z głębin mojej biblioteki; nie wiem czy chciałabym wiedzieć skąd się tam wzięła, czy raczej dlaczego tak długo się przede mną chowała?

Absolutnie bezbłędna oprawa audio-wizualna, która - razem z historią - sprawia, że klimat aż wylewa się z monitora. Rozgrywka i mechaniki skromne, acz pasujące do całości, nieprzeszkadzające i nienużące w swojej prostocie (a to prostym grom indie lubi się zdarzać aż nazbyt często).
Polecam przede wszystkim fanom wszelkiej maści folkloru oraz mitologii (w tym przypadku nordyckiej, ale myślę, że nawet jeśli nie jest wam z nią po drodze to i tak warto spróbować), fanom prostych indie gier i ludziom, którzy szukają oddechu lub "czegoś więcej" na rynku indyczaków.

Mam tylko jeden drobny problem z tą grą - daje mi nadzieję na to, że trafię na więcej takich perełek, mimo świadomości, że produkt tego typu, tak dopracowany i tak klimatyczny to ogromna rzadkość.

Solidnie zrealizowany roguelite, który już od pierwszych minut zachwyca jakością i dopracowaniem. To w żadnym wypadku nie jest to samo co Darkest Dungeon I i bardzo dobrze; wszystko co najlepsze i co miało potencjał w jedynce zostało tam w całości wykorzystane, tym samym pozwalając twórcom ruszyć z Darkest Dungeon na nowe wody, a zostawiając za sobą coś w pełni kompletnego i ukończonego, niewymagającego więcej dopowiedzeń.
Dwójka to zupełnie nowe i świeże spojrzenie na uniwersum Darkest Dungeon, perspektywa ta jednak nie jest z jakiegoś powodu obca i nie sprawia poczucia jakby robiło się pierwszy raz, a wręcz przeciwnie, z jakiegoś powodu, mimo totalnej inności, wydaje się znajoma i nie budzi poczucia niepewności związanego z obcowaniem z czymś nowym. Jedynka i dwójka to dwie zupełnie różne gry, które opierają się na różnych zasadach, a jednak przejście między nimi jest naprawdę płynne i sprawnie zrobione.
Polecam wszystkim, którzy faktycznie oczekiwali na kontynuację Darkest Dungeon. Osobom, które obrażają się, że gra nie jest taka jak poprzedniczka polecam po prostu wrócić tam skąd przyszli, bo oczekiwanie, że coś zupełnie nowego będzie w istocie czymś starym, ale z poprawkami jest śmieszne. Reszcie osób, która jest niepewna zmian - warto, ale zachowując podejście, że jest to całkiem nowa przygoda, a nie chodzenie już wcześniej zbadaną w pełni ścieżką.
Red Hookowi kłaniam się po sam pas i gratuluję kolejnego udanego projektu.

Gorsza interpretacja i spłycenie postaci Harley jest chyba tylko w pierwszej części live action Suicide Squadu. Jednak pomijając tą żenującą imitację HQ to dodatek może być, 20 minut dodatkowej zabawy z okrojonym ze skradania kontentem. Jak na popierdółkę za 7 zł nie jest źle.
Jedyne pytanie jakie mam po skończeniu dodatku to to czemu Harley mając na ciągle pod ręką dojebanego baseballa używa do walki wręcz pięści? x D

Bardzo sympatyczna gra. Prosta i przyjemna w swoich założeniach, co sprawia, że dobrze się przy niej spędza czas. Może nie ma potencjału na bycie grą na wiele godzin, ale odmówić jej nie można bycia fajną "grą przerwynikiem".

Moim zdaniem najlepszy z Beholderów. Idealny miks jedynki i dwójki, sprawnie eliminujący wady poprzednich części, a korzystający tylko z tego co było w nich najlepsze.
Rozgrywka mimo, że powtarzalna nie staje się irytująca, ani męcząca. Jedyną wadą jest to, że gdy wybierzemy ścieżkę Kim, a nie odkładaliśmy pieniędzy to gra może stać się męcząca bo na siłę musimy wygrindować 10,000$ . Poza tym gra posiada sporo (jak na jej wielkość) ścieżek ergo możliwych rozwiązań fabularnych.
Dużą wadą są bugi, które zdarzają się notorycznie. Najwięcej ich jest w przypadku wczytywania save'ów (a te są konieczne jeśli mniej więcej chcemy zrozumieć na jakiej zasadzie działa kradzież "idealna"). Niemniej, każdego buga którego napotkałam naprawia zresetowanie gry, ale nie zmienia to faktu, że gra powinna zostać naprawiona.

Generalnie polecam, bo to naprawdę fajny ukłon w stronę fanów Beholdera. Szczególnie spodoba się osobom, które poprzednie Beholdery lubiły, ale miały do nich jakieś ALE.

Chyba najgorzej wydane 200 zł w moim życiu.
Po rewelacyjnym prologu dostajemy do zabawy zbugowaną, niezoptymalizowaną papkę, której twórcy z jakiegoś powodu do tej pory nie naprawili.
Poza tym sztywne animacje, żenujące dialogi, słaba dynamika gry, tragiczny HUD.


Jak ją naprawią to może do niej wrócę.

Czuć, że to już jest zmierzch gier HOPA od Artifexu. Parę serii im wyszło (Enigmatis, Eventide, Endless Fables, Nightmares From the Deep i Grim Legends), ale te pomniejsze jednostrzałowce oraz inne, mniej popularne serie były kopiuj-wklej, które - co gorsza - z każdą kolejną wydaną grą były jeszcze gorsze od poprzedniczek.
Jako osoba, która przeklikała (i to jest odpowiednie słowo, bo granie to to nie jest; gra przechodzi się sama) większość pozycji od nich powiem, że nie warto. Ja już raczej odpuszczę sobie "skompletowanie ich gier" oraz przechodzenie tych, które zostały na "kupce wstydu" (chyba, że naprawdę będę potrzebować wyłączenia myślenia).

Bardzo ładne, klimatyczne lokacje i nic poza tym. Kolejny symulator chodzenia z fabułą "postać X jedzie do miejsca zyx bo postać Y dała jej znać żeby przyjechała coś sprawdzić", do połowy gry ploty takie same jak w każdej grze tego typu. Do tego tragiczna optymalizacja, nieciekawe, puste lokacje, ociężała postać. I mimo, że lokacje są klimatyczne to gra nie jest ani trochę. Tytuł ten chciałby straszyć i budować napięcie, ale jedyne co robi to wrzuca żenującego jump scare za jump scarem polegającego na np. trzaskających drzwiach.
Jeśli nigdy nie grałeś w żaden symulator chodzenia to ten będzie an ok, w przeciwnym razie nie warto. Od siebie bardziej polecam "The Suicide of Rachel Foster" (który też ma swoje wady) niż to.
Może kiedyś ją dokończę, ale jak na ten moment... no nie. Chyba najgorszy symulator chodzenia, jaki mi się przydarzył.

Żaden patch nie naprawi głównego problemu i zgrzytu tej gry jakim były zbyt wielkie ambicje jej twórców. Cyberpunk to miszmasz wszystkiego i niczego; wiele drzewka umiejętności (które niewiele wnoszą), duży otwarty świat (świecący pustkami), duża ilość aktywności pobocznych (które są nieciekawe i opierają się na kopiuj-wklej), możliwość obrania różnych ścieżek rozgrywki (z czego jedna się opłaca, a inne są dodane jakby na siłę + są toporne i niedopracowane).
Poza tym fabuła, która od początku sprawia uczucie wrzucenia w środek akcji; nie wiadomo skąd się jest w Night City, po co, dlaczego ma się robić te wszystkie rzeczy, później jest jakiś napad, fabuła zapierdala i, ups, napisy końcowe.
CDPR zamiast skupić się na tym co robił dobrze (czyli robienie prostych, niewymagających gier ze świetnymi dialogami i dopracowaną, szeroką fabułą (nie tylko tą główną)) rzucił się na robienie czegoś w czym nie miał ani doświadczenia, ani umiejętności. Wszystko w Cyberpunku jest pocięte, niedopracowane, powrzucane bez namysłu; to tak jakby ktoś w zarządzie CDPR kazał różnym działom pracować osobno nad różnymi, suchymi aspektami gry, a gdy każdy zrobił co miał zrobić to jedna osoba bez pomyślunku wrzuciła to do jednego gara, nie patrząc na to, że wszystkie te elementy połączone w całość nie grają i nie ma między nimi synergii.
Patche sprawią, że ta gra będzie grywalna, ale nigdy nie sprawią, że z poziomu 6,5-7/10 ta gra wskoczy na 10/10. Nie tym razem CDPR. Nawet pomijając felerną premierę i całą kontrowersję wokół tej gry można o niej powiedzieć tylko - ogromny, zmarnowany potencjał.