安装 Steam
登录
|
语言
繁體中文（繁体中文）
日本語（日语）
한국어（韩语）
ไทย（泰语）
български（保加利亚语）
Čeština（捷克语）
Dansk（丹麦语）
Deutsch（德语）
English（英语）
Español-España（西班牙语 - 西班牙）
Español - Latinoamérica（西班牙语 - 拉丁美洲）
Ελληνικά（希腊语）
Français（法语）
Italiano（意大利语）
Bahasa Indonesia（印度尼西亚语）
Magyar（匈牙利语）
Nederlands（荷兰语）
Norsk（挪威语）
Polski（波兰语）
Português（葡萄牙语 - 葡萄牙）
Português-Brasil（葡萄牙语 - 巴西）
Română（罗马尼亚语）
Русский（俄语）
Suomi（芬兰语）
Svenska（瑞典语）
Türkçe（土耳其语）
Tiếng Việt（越南语）
Українська（乌克兰语）
报告翻译问题
Urk, Flevoland, Netherlands 
bah bah en nog eens bah. ondanks met deze vertoning een potje waggievoetbal gespeeld. allemaal leuk en aardig, maar dan opeens, uit het niets. begon dit ice-tea drinkende stuk vlees over kleine kindjes te praten. op het begin was het nog wel oké, hij had het toen over hoe hij wel eens het plezier in de oogjes van de kindjes in de speeltuin zag. maar toe zij hij lets wat mij voor altijd en eeuwig bij blijft. iets wat mij talloze trauma's heeft opgeleverd. hij sprak, in een eng, hoog stemmetje: "ik lust er wel eentje". het werd eventjes stil, en toen moest hij ook nog eens lachen. nou beste lezer, dan begrijpt u wel dat ik per direct de communicatie met deze naar yoghurt saus ruikende viezerik staakte.
het moraal van het verhaal
dus jongens en meisjes, kijk goed uit, want achter ieder vreemd online personage kan een kindereter zitten.