บทวิจารณ์ล่าสุดโดย Mashuu

Jeszcze jedno podejście.

Ostatnia gra dzisiaj.

Jedno rozdanie i kończę.

Czemu słońce już wzeszło?

Całe szczęście, że kupiłem na wyprzedaży -70%. Za pełną cenę byłbym srodze zawiedziony.

2070 Super, i5 9600KF and 55-60fps on 2560x1440 on high settings with RTX off.
Yes, game crashed once through 3,5h of gameplay, but... comparing to others, I gotta say I'm really lucky.
As for gameplay, roght now I can say it's Fallen Order, but more and better :D

E: And here we are after first patch... Freeze after freeze, can't play more than 10 minutes. Considering I don't like speedrunning from savepoint to savepoint, I can't progess now... I haven't really play for last 5 days.

E: Rollercoaster... Next patch, game is perfectly playable, even with RTX on. Obviously, fps drops from ~60 to ~40, but it's stable 40.

Witam Szanownych Państwa
W moim dzisiejszym TED Talk odpowiem na popularne pytanie: czy warto kupić grę na 6 godzin zabawy w pełnej cenie?
Otóż: Nie zastanawiaj się, tylko kupuj.
Dziękuję za uwagę :)

[✓] Sympatyczne postacie, każda z własną historią
[✓] Uprawa różnorodnych roślin
[✓] Hodowla zwierząt
[✓] Niespieszna rozgrywka
[✓] Przygoda, walka, rozwój postaci
[✓] Co-op (co prawda z modem, ale jest)
[✗] Nudna na dłuższą metę, jeśli gra się samemu
[✓] Teraz z co-opem oficjalnie wspieranym, już się nie nudzi gra samemu ;D

28 grudnia 2011 - zakup gry
2011/2012 - wersja 1.1.1 - pierwsza wersja hardmode, event świąteczny, gra ukończona po raz pierwszy, samotnie, niemniej miło spędzony czas.
2012 - wersja 1.1.2 - niewielkie zmiany w samej rozgrywce, gra nieukończona, ale rozegrana z przyjemnością.
2013 - wersje 1.2 do 1.2.2 - mnóstwo nowej zawartości, przesunięcie endgame'u, pierwsza gra multiplayer, zupełnie nowe wrażenia.
2014 - wersja 1.2.4 - niewielka aktualizacja, nowy zestaw graczy, zabawa na całego.
2015 - wersja 1.3.0.1 do 1.3.0.6 - kolejni nowi bossowie i eventy, gra jeszcze dłuższa a wcale nie mniej różnorodna, wracamy na multi i ogrywamy wszystko jeszcze raz.
2016 - wersja 1.3.4 - "ten nowy event jest bez sensu, gra już się nie rozwija, zmiany są tylko kosmetyczne"... ale co Terraria, to Terraria - gram jeszcze raz, tym razem solo i nie do końca.
2017 - wersja 1.3.5 do 1.3.5.3 - zmiany nie wpływające na rozgrywkę... ale co z tego, kolejna gra multi, odkrycie nowych ścieżek rozwoju (to to jest możliwe?), zabawa z każdym podejściem coraz lepsza.
2018 - wersja wciąż 1.3.5.3 - powrót do poprzedniego zapisu, kilka dni przyjemnej rozgrywki i ta myśl... może tak Terraria na modach? Na liczniku równe 500 godzin. Ładna liczba, ale i tak się zmieni.
2019 - 0 nowych godzin. Czy to koniec Terrarii?
2020 - wersja 1.4.0.1 do 4.4.1 - wielka aktualizacja (podobno ostatnia), masa nowości... licznik dobił 650 godzin. Jak widać Terraria ciągle ma w sobie "to coś".
2021 - wersja 1.4.2.2 do 1.4.3.2 - i kolejne podejścia, i kolejne godziny, licznik wskazuje już prawie 750 godzin...

Budzisz się na polanie w środku lasu, nie pamiętasz zupełnie nic...
Wiele było gier rozpoczynających się amnezją głównego bohatera, jednak na palcach jednej ręki mogę wyliczyć te, w których wspomniany motyw nie jest jedynie pójściem na łatwiznę. Z pełnym przekonaniem zaliczam Dust: an Elysian Tail do ich grona.
Fabuła potrafi głęboko wciągnąć człowieka. Choć momentami dość przewidywalna, potrafi też zaskoczyć, czego najważniejszym przykładem jest zwrot akcji powiązany (a jakże) z tożsamością Dusta.
Oprócz głównej linii, dostępne są oczywiście questy poboczne. Zazwyczaj oparte są one o klasyczny motyw przynieś/zanieś/zabij, jednak w przyjemnej otoczce fabularnej, nie zawsze kończąc się tak, jakbyśmy się spodziewali. Mistrzostwem jest zadanie z pudełkiem, zdecydowanie warto się z nim zapoznać.
Ponieważ gra jest przedstawicielem Metroidvanii ważnym jej elementem powinnien być system walki. Jest on z pewnością prosty do nauki, dostarcza wielu ciekawych ruchów, a wywoływany nader często kontrolowany chaos dostarcza czystej przyjemności.
Z drugiej strony, na zdecydowaną większość przeciwników wystarcza stosować jedno kombo, a nieliczne wyjątki sprowadzają się do parowania ciosu i wyprowadzania kontry (potrafiące blokować Trolki) lub ataku dystansowego (unikający konfrontacji Necromancerzy).
Mimo wszystko, po odrzuceniu chęci pójścia na łatwiznę, gdy zacząłem wykorzystywać wszystkie dostępne ataki, gra stała się zdecydowanie przyjemniejsza w odbiorze.
Żeby przeciwnicy nie starli nas w proch i w pył, dobrze byłoby podnosić swoje umiejętności. Z tego też powodu w grze znajduje się namiastka rozwoju postaci oraz prosty, chociaż jest to moim zdaniem najsłabiej wykonany element.
Do dyspozycji mamy cztery cechy (piątą, jaką jest szczęście, podnosimy jedynie dzięki przedmiotom). Niby wszystko w porządku... jednak poziom cech może różnić się maksymalnie o 4 punkty, co znacznie ogranicza wolność. Bardzo rzadko znajdziemy się w sytuacji wyboru, np. czy bardziej zależy nam na większej obronie, czy ataku.
Wrażenie to potęguje fakt, że większość przedmiotów wzmacnia statystyki liniowo - gdy znajdziemy nowy, będzie on albo lepszy, albo gorszy od dotychczasowego - znów brak jakichkolwiek dylmatów.
Pomimo wymienionych wad, gra jest dla mnie perełką. Jej oprawa wizualna jak i dźwiękowa wystarczyłyby do podniesienia oceny o całe dwa oczka, a dodając do tego wciągającą fabułę, postacie, których ciężko nie polubić oraz mimo wszystko przyjemny system walki, z czystym sumieniem wystawiam ocenę 8/10. A jeśli ktoś lubi klimat Piasków Czasu, Dwóch Tronów i Bastionu, niech doda jedno oczko do oceny.