Recent reviews by Echelon-希望と強さ

Goat simulator to głupia dość gra o głupiej rozgrywce ale co głupsze tym lepsze 10/10.

Garry s mod. Gra hl2 jest starą lecz bardzo zabawną produkcją wydana na steam. (a jest ich chyba napisałem chyba 100)

Gra podobna do battelfielda 4 choć bendą potrzebne kilka zmian w mechanice gry

Tego guwna nie da sie uruchomić a jeśli komuś sie to uda to gratuluje gra guwniana
i nie da sie w nią grać nie polecam
Guwno jak sie patrzy nie polece tej gry nikomu nawet napisze do znajomych zeby to guwno usuneli
gra nie warta świeczki guwno totalne

Ta gra ciongle laguje nie sposub tak grać nawet na mocnych kompach ale coś tam da sie zagrać moja recenzia
6/10 słabizna

powiem tak niewiem jak sie w to gra 1/100000

2/10 nie polecam no chyba ze noob was namuwi zebyscie grali to tak

dosc primitywna gra

Po usłyszeniu hasła RPG, jedną z gier, które przychodzą nam do głowy, jest właśnie Skyrim, gra wychwalana przez dziesiątki, jak nie setki tysięcy graczy. Jako, że nie jestem fanem tego typu produkcji, strasznie odwlekałem z rozpoczęciem przygody z tym RPG’em. Leżała u mnie w bibliotece, dość długo, jednak w końcu zebrałem się w sobie i przystąpiłem do realizacji dzieła.

Zabawę rozpoczynamy od stworzenia bohatera. Możliwości mamy wiele. Ponadto dostępnych jest kilkanaście ras. Od zwykłych ludzi, po elfy, orki, czy khajiit. Dodatkowo, każda z nich charakteryzuje się unikatowymi zdolnościami. Przykładowo Redgardzi lepiej posługują się bronią jednoręczną, natomiast Bretoni magią, jak mało kto.
Tak że przygoda zaczyna się w momencie próby egzekucji naszego czempiona. Niespodziewanie zjawia się smok siejąc zgrozę w oczach obserwatorów. W efekcie zamętu, wydostajemy się z niewoli i wkrótce potem, gra zmusi nas do wyboru, za kim postanowimy podążać, aby wydostać się z zamku. Będzie to miało wpływ na dalszy przebieg historii.
Wkrótce po tym, okazuje się, że nasz bohater jest tzw. Smoczym dziecięciem, tj. tylko on ma moc pokonania najstraszniejszego smoka, Alduina, który ożywia swoich licznych pobratymców.

The Elder Scrolls V: Skyrim można przejść w kilkanaście godzin… Ale czy warto? Czy warto grać, grać i grać byle tylko skończyć??? Moja odpowiedź brzmi NIE.
Skyrim, to produkcja, którą NALEŻY bliżej poznać. Jak blisko? No chociażby wykonując misje dla różnych gildii. Jeśli opowiemy się za Ulfrikiem Gromowładnym, możemy się liczyć z misjami przejmowania zamku, tj. przełamaniu obrony i zabiciu wszystkich wrogów w nim obecnych.
Podobnie jest również z Cesarskimi. Gdyż są to dwie nawiązujące do siebie organizacje, z których wybierając jedną, wykluczamy drugą.
Jeśli lubisz się skradać i myślisz o łatwym zarobku, podszkoleniu się w umiejętnościach pozwalających na ciche i subtelne akcje, no i o łatwym zarobku, zdobyciu ciekawych elementów stroju, czy broni, no i oczywiście o łatwym zarobku, to w kanałach pod Pękniną, znajduje się Gildia złodziei, na której czele stoi Mercer Frey. W toku misji poznamy najmroczniejsze tajemnice. Dołączymy do stowarzyszenia, dostępnego dla niewielu - do Słowików. Pomożemy odzyskać honor naszej kompance i pokonać zdrajcę. Chyba nie muszę dodawać, że w trakcie, będziemy się wzbogacać łatwym i prostym zarobkiem?
Towarzysze, to gildia, która z upływem czasu, da nam dostęp do tzw. rytuału krwi, skutkującego dostępem do mocy, która zmienia naszego czempiona w ogromnego wilkołaka, który na swojej drodze nie ma sobie równych. Gdy już dopadnie swoją ofiarę, rozerwie i pożre bez pohamowania.
Misji pobocznych jest oczywiście o wiele więcej. W zasadzie co piąty mieszkaniec zleca nam jakieś zadanie.

Świat The Elder Scrolls V: Skyrim, obfituje licznymi jaskiniami, wioskami, czy obozami. Nie sposób zwiedzić ich wszystkich, gdyż jest to po prostu niemożliwe. Mapa jest bardzo, ale to bardzo rozległa. Dzieli się na 9 włości, tj. obszarów, nad którymi panują jarlowie. Wszyskie charakteryzują się unikalną kulturą i historią. Od każdego z nich (jarlów), po wykonaniu określonych misji, mamy możliwość otrzymania tytułu tana. Charakteryzującego się m.in. tym, że za nasze przewinieniu strażnicy nic nam nie zrobią. Przydzielony zostaje nam też hurskal, który będzie nam towarzyszył dopóki, dopóty nie odejdzie z tego świata.
Oprócz nich, możemy nająć najemników, którzy znajdują się w tawernach. Ich honorarium wynosi jedynie 500 septimów.
Może również się tak zdarzyć, że po wykonaniu misji od jakiegoś mieszkańca Skyrim, on będzie chętny nam pomagać w dalszej przygodzie. Każdemu towarzyszowi, jesteśmy w stanie skompletować ekwipunek, tym samym dać mu do przechowania przedmioty, które nam się nie mieszczą.
Werbować możemy również psy, które co prawda rzeczy nam nie poniosą, ale w walce pomogą chętniej, niż nie jeden dzielny śmiałek.
Stworzeń, obecnych w grze jest sporo. Jedni są do nas pozytywni, inni negatywnie nastawieni. Ci, którzy będą bez zastanowienie nas atakować, gdy już nas ujrzą, to m.in. szkielety, draugry, trolle, czy pająki. Ciekawym zjawiskiem są obozy gigantów, którzy pasą swoje mamuty, gdy wyczują, że coś im grozi, są wstanie nas zaatakować. Ludzi, czy elfy z reguły nam nic nie zrobią, chyba że ich zaatakujemy.
Bandyci to inna sprawa. Są oni przedstawicielami większości ras. Obozy mają porozsiewane praktycznie wszędzie. Dla początkujących graczy mogą stanowić poważny problem.

Oprócz broni jednoręcznych, dwuręcznych, łuków, czy sztyletów, w walce równie dobrze sprawuje się magia. Jest ona bardzo rozbudowania, bowiem dzieli się na szkoły Przemiany, Przywołania, Zniszczenia, Iluzji i Przywrócenia.
Samych zaklęć jest sporo. Możemy razić wrogów piorunem, ogniem, czy lodem. Przywołać atronacha ognia, Chowańca, czy niezwykły miecz.
Jako, że jesteśmy smoczym dziecięciem, naszym atutem są tzw. krzyki. Każdy z nich dzieli się na takie 3 poziomy, z których każdy kolejny jest mocniejszy, lecz by ponownie ich użyć, trzeba by wtedy odczekać dłużej. Przykładem jest Nieugięta Siła, która dzieli się na Fus (Siła), Ro (Równowaga) i Dah (Odepchnięcie). Pozwala odepchnąć wszystko i wszystkich na znaczną odległość. Innym ciekawym krzykiem jest Smoczygrzmot, który zmusza bestię do lądowania, tym samym umożliwiając nam pokonanie jej, czy też Zew Męstwa, który przywoływuje z zza światów legendarnego czempiona, skłonnego nam pomagać.


Minusy. Najbardziej denerwującymi błędami są glitche, które uniemożliwiają nam przejście gry. Osobiście doświadczyłem ich sporo. Jednym z nich jest bug, powodujący, że dana postać zamiast ruszyć się z miejsca, stoi i wciąż powtarza ten sam dialog i nic, ani nikt nie może jej pomóc. Innymi błędem jest brak danego przedmiotu, który przykładowo powinien być w ciele ofiary, niezbędnego do ukończenia zadania. Błędów było o wiele więcej, ale jak im sprostać? Jedyną obcją jest wpisanie komendy, na pominięcie danej sekwencji lub ukończenia zadania. Ale co z przedmiotami? Można zrespić je za pomocą komend, jednakże w moim przypadku to nie zadziałało i trzeba było ściągnąć pewne pliki, po czym wkleić je do odpowiedniego folderu z grą.


The Elder Scrolls V: Skyrim, to produkcja, która odmieniła mój stosunek do gier RPG. Bawiłem się przy niej świetnie. Naprawdę nie żałuję tych 70 godzin spędzonych w grze, a z chęcią przegrałbym jeszcze więcej. Błędów, nie będę ukrywał, jest sporo, szczególnie w misjach pobocznych. Ale patrząc całokształtnie, na ten magiczny świat, charakteryzujący się swoją historią, swoimi prawami, to z ręką na sercu mogę rzec, że The Elder Scrolls V: Skyrim, to najlepszy RPG, z jakim miałem przyjemność się zmierzyć. Muzyka pobudza naszą wyobraźnię. Jest idealna. Wygląd lokacji... po prostu WOW. Ta ilość detali, to oświetlenie, ta unikalność, wszystko to tworzy taką spójną i przepiękną całość.

Grywalność: 8.5
Wideo: 9.0
Audio: 9.0

Ogólna ocena gry: 9+