Recent reviews by Gregory House MD.

Lütfen bu şarkıyla beraber incelemeyi okuyunuz:
https://open.spotify.com/track/0zsDAdng7q4y8vAXXEDuED?si=70755fdfc5be4940

Öncelikle söylemek istediğim iki şey var.
1. Bu oyunu biz Hideo Kojima eseri olması vesilesiyle mi bu kadar devrimsel görüyoruz yoksa bu oyun gerçekten sunduğu mekanikler ve bu mekaniklerin oyun bağlantısıyla gerçekten mi devrimsel buluyoruz açıkçası hala bir fikrim yok.
2. Bu oyun çoğu kişinin incelemelerine göre -evet- herkese göre değil ancak şu açıdan değil: Bu oyun, sadece asosyal bir kişiliğe sahip insanlar için uygun olmayabilir.

Kendi çapımda uzunca eleştiriler yazıyorum ancak, hiç böylesine uzun bir oyun incelemesi yazmamıştım yazacağımı da pek hayal etmemiştim. Oyuncu kişiliğimde en çok değer verdiğim ögelerden birisi her zaman etkileyici bir hikaye ve anlatım olmuştur çünkü ben oyunların 20.yy'da ortaya çıkan sinema endüstrisi gibi işçi sınıfının ucuza tüketebildiği, adına methiyeler dizilen ve hatta tarihi üzerine inception misali filmler -Cinema paradiso, once upon a time in hollywood buna örnek gösterilebilir- çekilen bir nesne olduğunu düşünüyorum. Electronics Arts'ın ismindeki gibi, oyunlar 21.yy'ın interaktif dijital sanatlarıdır ve biz bunun emekleme dönemine şahit oluyoruz.

Hideo Kojima, gerçekten bu oyunla gösteriyor ki kendisi oyun dünyasının dahi çocuklarından birisi. Death Stranding aslında aksiyondan öte bir açık dünya oyunu ama her yerde gördüğümüz örneklerden biri değil daha rafine bir tat. Bu oyunu yürüme simülasyonu olarak tanımlamak biraz haksızlık olur, çünkü aslında açık dünyada taşıdığınız ekipmanlar ve katkılar hepsi sizi o dünya ile etkileşimde bırakıyor sadece kendi dünyanızla da değil, diğer gerçek oyuncuların da dünyasıyla. Bu gerçeklik bir yandan o kadar iyi bir şekilde hikayeyle ilmek ilmek örülüp birleştiriliyor ki hayret ediyorsunuz. Oyunun hikayesini, kendi mekanikleriyle bu kadar bağdaştırabilen bir oyun daha görmüş müydüm açıkçası bilmiyorum. Oldukça deneysel olan bir çalışma belki de Hideo Kojima olmasaydı üstesinden gelinemezdi.

Hideo Kojima kendisini twitterda ''70% of my body is made of movies.'' olarak tanımlıyor. Aslında bu oyunu da bence hafızada bu kadar kalıcı yapan o efsanevi şekilde sinematik kurgulanmış hikayesi, animasyonları ve ara videoları olabilir. Bir film yönetmeniymiş gibi o kadar ince bir işçilik gösteriliyor ki, sanki bir film oyuncusuymuş gibi karakterlerin mimiklerini okuyorsunuz böylece bir filme ortak oluyormuşsunuz hissiyatı yaratılıyor. Örneğin oyunun başlarında sayılabilecek kesimde öyle bir manzarada, öyle bir hikaye durumunda bu şarkı çalmaya başladı ki hislerimle oynandığını hissetmeye başlamıştım. Sinemanın bir ögesi olan müzikleri de bir oyunun içerisine nasıl entegre edilebileceğini çok iyi keşfetmişler. Slow-müziklerle dolu oyunun müziklerini kendi günlük hayatımda bile dinlemeye başladığımı söyleyebilirim. Oyun, sizi hikayenin içerisine öyle bir sokuyor ki tam sıkıldım derken kendinizi oyunu bırakamaz bir şekilde buluyorsunuz. Bunun aynısını Sevgili Enis Kirazoğlu da zamanında ilk incelemesinde bahsetmişti, haklıymış. Ona da saygılarımı sonuna kadar iletiyorum.

Ben bu oyunu bitirmeye yakınken maalesef ki halkımız da en büyük felaketlerinden birisini Güneydoğu Anadolu'da yaşadı. Bitirmeye yakınken bu psikolojiyle de bana öyle bir ders verdi ki tekrar, biz insanlar beraber olmadığımız müddetçe hiçbir şeyiz. Yaşam beraberken anlamlı: ancak berabersek; birbirimizi görüyor ve duyuyorsak yaşam kendi anlamına kavuşmaya başlıyor. Bu dersi için teşekkür ediyorum Kojima'ya, ve korkmadan bir hayat dersi için şans verilmesini öneriyorum.
You are connecting people, Sam!

As an individual story it can be played without be bored. Higly hard to play even though playing normal difficulty.( Unless for me). Some scenes has it's scary faces it could scare some players like me but it can be played without a doubt even though it's scary scenes and difficulty because of it's story. Highly recommended.

Yorum yapmak gereksiz.