Instale o Steam
iniciar sessão
|
idioma
简体中文 (Chinês simplificado)
繁體中文 (Chinês tradicional)
日本語 (Japonês)
한국어 (Coreano)
ไทย (Tailandês)
Български (Búlgaro)
Čeština (Tcheco)
Dansk (Dinamarquês)
Deutsch (Alemão)
English (Inglês)
Español-España (Espanhol — Espanha)
Español-Latinoamérica (Espanhol — América Latina)
Ελληνικά (Grego)
Français (Francês)
Italiano (Italiano)
Bahasa Indonesia (Indonésio)
Magyar (Húngaro)
Nederlands (Holandês)
Norsk (Norueguês)
Polski (Polonês)
Português (Portugal)
Română (Romeno)
Русский (Russo)
Suomi (Finlandês)
Svenska (Sueco)
Türkçe (Turco)
Tiếng Việt (Vietnamita)
Українська (Ucraniano)
Relatar um problema com a tradução
Mocht het voorkomen, dan wordt je gewarnd, bij herhaling worden er door de mods passende maatregelen genomen die van persoon tot persoon kunnen verschillen. Bedankt voor jullie begrip en medewerking.
Toen ik jong was, middelbare school ofzo, moest ik een keer mijn nichtje van 3 maanden in de gaten houden terwijl mijn tante d’r haar geknipt werd. Dus ik zit daar in een stoel in de kapsalon en wie loopt er naar binnen? Niemand anders dan Gert Verhulst. Ik was teringnerveus, en ik bleef gewoon naar hem staren, terwijl hij een tijdschrift las en zat te wachten, maar ik wist niet wat ik moest zeggen. Toen begon mijn nichtje te huilen, en ik probeerde haar te kalmeren omdat ik Gert niet wou storen, maar ze hield niet op. Na een tijdje stond hij op en liep hij naar ons toe. Hij wreef zijn handen door haar haar en vroeg wat er aan de hand was. Ik zei dat ze waarschijnlijk honger had ofzo. Dus Gert legde zijn tijdschrift neer, pakte mijn nichtje op en deed zijn shirt omhoog. Hij gaf haar daar midden in de kapsalon borstvoeding. Koele gast, was er heel aardig over.