Recent reviews by Derxes

Wolfenstein Youngblood, single? A może jednak coop?

Ostatnia część ( na chwilę obecną ) Sagi Wolfenstein i niestety jest trochę średnia. Fakt, granie ze znajomym jest o wiele lepszym doświadczeniem niż granie z botem. Ale jednak to dalej nie było to.

Fabuła jest dosyć ciekawa, opowiada o córkach Blazkowicza które szukają swojego ojca bo po prostu gdzieś zniknął pomagając przy tym innym. Oczywiście sama fabuła się na tym nie kończy, trzeba zabić również ostatniego bossa.

Gameplay jest nie ukrywajac. Kiepski. Wrogowie są bardziej i mniej odporni. A dlaczego? W grze jest zawarty motyw różnej amunicji, oznacza to, że różne bronie mają różną amunicje. I trzeba dopasować broń z daną amunicją by sprawnie pokonać przeciwnika. W grze również jest dosłownie okropny system zbierania monet. Grind jest bardzo kiepsko zrobiony, nużący i wymaga dużej ilości godzin by trochę mieć ciekawych ulepszeń na broniach, a gra nie jest aż tak długa. Niestety to ogromny minus. Kolejnym minusem jest lekki nacisk na pieniądze graczy. Zapłaciłeś za gre? Mamy tu dla ciebie mikrotransakcje byś nie zostawił nam za mało pieniędzy. Są tylko rzeczy kosmetyczne, ale do gry w singleplayer? Niesmak pozostaje. Przeciwnicy często są głupio mocni. Czasem nawet mocniejsi niż bossowie. Niestety dlatego, że przeciwnicy skalują się z twoim poziomem. WIęc ulepszając broń, nie odczuwasz takiej satysfakcji jaką normalnie powinieneś mieć bo przeciwnicy robią się bardziej odporni na obrażenia

Audio, soundtrack czy teksty postaci są w miarę okej. Aczkolwiek wygląda to tak, jakby postacie były trochę napisane na siłę i czasem łapie zażenowanie tym co robią/mówią

Mogę polecić grę tylko dla tej grupy odbiorców. Które mają drugiego znajomego do grania. W innym wypadku średnio. Trzeba się przygotować na ciężki i nudny grind w grze którą można przejść w 3/4 godziny.

Wolfenstein The New Colossus. Czy polecam? AŻ ZA BARDZO

I na tym mógłbym skończyć recenzję. Ale bez poparcia argumentacją to trochę bez sensu

Fabuła jest świetna. To tak naprawdę kontynuacja The New Ordera, ale tego nie czuć. Czuć za to kompletnie inną grę. Różne smaczki, śmieszne jak przykre momenty się zdarzały. Nawet chwile grozy, niepewności oraz strachu co się dalej wydarzy.

Gameplay jest wykonany bardzo dobrze. Strzela się chyba najlepiej spośród wszystkich Wolfensteinow jakie są obecnie dostępne. Recoil istnieje ale jest prawie zerowy. Zbieranie ulepszeń do broni porozrzucanych na różnych poziomach w grze jest moim zdaniem dobrym pomysłem. Angażuje gracza w eksploracje poziomów i przynajmniej można robić coś więcej niż chodzić od punktu A do punktu B.

Audio jak i dopasowanie Soundtracku do gry jest na wysokim poziomie. Aż dosłownie chce się grać i z przykrością kończyłem tę część.

W grze mamy dostępną Enigmę, Zabijając Uberdowódców zbieramy kody enigmy, dzięki nim możemy odszukiwać Uberkomandosów ale to raczej tylko dla osób które chcą 100%

DLC. DLC jak sama nazwa wskazuje, nie powinno być czymś wielkim. Takim po prostu smaczkiem. Ale jest czymś więcej. Każda z 3 zawartych postaci opowiada różną historię. Każda z nich jest ciekawa na swój sposób i również chce się przechodzić dalej z zaciekawieniem, co fabuła dalej opowie. A same historie nie są na 30 minut. Są wystarczająco długie i ciekawe jak na dodatek po prostu.

Koniec końców. Czy polecam? Oczywiście! Gra jest bardzo przyjemna, ma trudne osiągnięcia (szczególnie z Main Lieben. Polecam pooglądać poradniki). ale do zrobienia po kilku próbach i wyuczenia się wszystkiego. Strzelanie, sam movement jest mega przyjemny i za każdym razem żałowałem, jak kończyła się wymiana ognia między wrogami. Jedna z najprzyjemniejszych gier w jakie kiedykolwiek zagrałem. Zdecydowanie polecam!

Wolfenstein: The Old Blood
Część na tyle słaba, że aż dobra.

Serie Wolfenstein ograłem najlepiej jak mogłem. Zrobiłem wszystkie wyzwania, dlc a także osiągnięcia. A i tak te część wspominam najgorzej.

Fabuła aby nie spoilerować jest.. Moim zdaniem najgorsza z tej całej 4'ki (Nowej Sagi). Odklejona zupełnie od rzeczywistości a jednak dosyć ciekawa. Widać, że została po prostu zrobiona jako taka ,,zapchaj dziura" po New Orderze. Do całej Fabuły Blazkowicza nie wnosi zupełnie nic. Ale jednak. jest w niej coś, że chce się ją przejść. Byłaby ciekawsza, gdyby nie była połączona z nową Sagą Wolfensteina, a jako po prostu oddzielny produkt. W grze po troche krótkiej fabule możemy znaleźć..WYZWANIA. Wyzwania są. eh. Tragiczne. Dosłownie, trzeba zabijać przeciwników by uzyskać odpowiednią ilość punktów za dany medal. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że przeciwnicy idą ogromną grupą na Ciebie a amunicji jest ograniczona ilość. Obrażenia zadają dosyć spore, a i również sporą ilość amunicji trzeba wystrzelić w jednego przeciwnika. Połowa z nich (wyzwań) irytowała mnie bardzo mocno. Szczególnie w jednym, kiedy trzeba pokonać 4 Super Soldierów na raz + zwykłych żołnierzy i dwa psy.

Gameplay jest bardzo dobry. Jak raczej w każdym Wolfensteinie. Przyjemnie się strzela, skrada. Postać jest responsywna i nie trzeba czekać kilku sekund by zmieniła kierunek biegu. Recoil w grze uświadczymy choć nieduży. Przeciwnicy (zależy od poziomu trudności, ja grałem na najwyższym) są nawet odporni na pociski, szczególnie Super Soldiery.

Audio jak i sam klimat w grze jest moim zdaniem bardzo dobry, są zabawne jak i smutne momenty. Są chwile wściekłości i chęci zrewanżowania się z przeciwnikiem. Soundtrack jest naprawdę bardzo dobry. Przyjemnie mi się go słuchało i aż miałem ochotę znaleźć go sobie na YouTubie.

Koniec końców. Czy jest warta polecenia? Zależy. Jeżeli ktoś chce przejść całą Sage Wolfensteina, tak. Jeżeli nie, to niezbyt aczkolwiek zależy od czyjejś chęci. Gra nie jest najgorsza. Jest nawet bardzo dobra. Dobrze wykonana, ale biorąc pod uwage, że niby ma się łączyć fabularnie z resztą gier. To średnio. Jako oddzielny produkt. Jasne.

Długo biłem się z myślami ale dam pozytywną ocene tylko dlatego, że trochę czasu spędziłem i fabuła była po prostu okej. A sam soundtrack i gameplay robi tu robotę.

Mirror's Edge..Gra którą zapamiętałem...Lepiej.
Z czasem kiedy sobie przypomniałem o dwóch częściach tego tytułu. Nie mogłem się doczekać by w nie zagrać ii..No właśnie
Pierwsza część z biegiem czasu jest po prostu średnie. dosyć mocno się zestarzała, mechanika walki leży, jest bardzo niewygodna. Już nawet nie chce wspominać o stzelaniu z broni. Fabuła, taka sobie. EA podobnież zaoszczędziło na niej, więc nie można ogromnych cudów oczekiwać. Ogromnie się denerwowałem gdy gra nawet nie pozwalała mi przechodzić na pulpit bądź włączać nakładki discorda bo się zawieszała.. Do tego stopnia, że trzeba było ręcznie restartować komputer. Klawiatura również wylądowała prawie na ścanie, ziemi ii również prawie za oknem. Dosłownie przemęczyłem się przez TYLKO 5 godzin. Zrobiłem fabułe, zebrałem wszystkie walizki i. To tyle. Gra nie ma nic więcej do zaoferowania. Jest tylko do przejścia na jeden raz.
Fabuła całkiem ciekawa, treściwa. Są jakieś zwroty akcji i tyle. Jest okej zwyczajnie.
WIęc czemu ją i tak polecam? Nie da się dać oceny 50/50, a więcej przeważa pozytywów niż negatywnych rzeczy :d.

UWAGA: Recenzja może być trochę długa i zawiera spoilery dotyczące fabuły/mechaniki gry lub osiągnięć z nią związanych

Wolfenstein: The New Order była pierwszą częścią w którą zagrałem i definitywnie nie pożałowałem żadnej minuty w tej grze. Kończąc grę na 100% w obu scenariuszach ze wszystkimi osiągnięciami zdecydowałem się w końcu napisać o niej recenzję.

Teoretycznie gra ma już swoje lata ale moim zdaniem wciąż na prawdę wygląda po prostu dobrze a sam system umiejętności poprzez wykonywanie różnych czynności w grze jest przyjemne i dosyć proste.

Poruszanie się głównym bohaterem jest wygodne i po dwóch lub trzech kwadransach możemy bez problemu się do niej przyzwyczaić. Fizyka gry bądź sama jej mechanika nie jest niczym dziwnym i tak, jak sobie obmyślimy trajektorie lotu granatu tak w rzeczywistości on poleci. Jest przewidywalna i przyjemna.

W grze jest kilka poziomów trudności, jeżeli wybierzemy najprostrzy, to faktycznie nie odczujemy nawet fali przeciwników. Natomiast najtrudniejszy wymaga od nas jakiegoś strategicznego myślenia i specyficznego czasem podejścia.

W grze mamy sposób kolekcjonowania złota/listów lub kodów enigmy które znajdziemy czasem w prostych miejscach lub dosyć trudnych do znalezienia. Stety lub niestety kolekcjonerskie rzeczy nie dają nam tak naprawdę nic prócz kilku procent jeżeli chcemy ją ukończyć na właśnie 100%. Natomiast Enigma pozwala nam ( po rozszyfrowaniu ) na kilka ciekawych mechanik które możemy rozegrać.

Fabuła jest wciągająca, na początek trudna do zrozumienia ale z czasem dużo się wyjaśni. Szczególnie po rozegraniu części The Old Blood która dzieje się w czasie przed wydarzeniami TNO.

Więc czy polecam? Oczywiście. Gra na te lata wciąż ma swój urok i przechodzenie jej nie powinno stanowić dużych problemów jeżeli rozsądnie wybierzemy poziom trudności przeciwników.

Gra bardzo rozbudowana i nigdy się nie nudzi :V Tylko trzeba optymalizacje poprawić ;-;

Nice game..