Każdy ma jakąś grę (albo gry) z dzieciństwa, które wywarły na nim niemałe wrażenie czy też zawładnęły jego wyobraźnią, a także wolnym czasem. Nie inaczej było w przypadku trzech znajomych, którzy chcąc oddać hołd wszystkim ulubionym gatunkom i grom, założyli studio Thing Trunk i rozpoczęli tworzenie serii siedmiu gier (o nazwie Return 2 Games), które przywoływać mają na myśl klasyczne gry, które znamy i kochamy. Pierwszą z nich jest Book of Demons, które kojarzy się z gatunkiem ARPG, głównie z Diablo, kultowym już hack n' slashem.

Historia w grze przedstawiona nie jest niczym niezwykłym, ale nawiązuje do klasycznych opowieści o wybawcy miasta. A idzie ona mniej więcej tak: główny bohater powraca z tułaczki do rodzinnej wioski, lecz zamiast pagórków leśnych i łąk zielonych szeroko nad rzeką rozciągnionych, widzi pola malowane mięchem rozmaitem, barwione krwią, pożółknione szpikiem. Wśród mrocznych ciemności kościotrupia postać jak śnieg biała, gdzie diabelskim uśmiechem postać demoniczna pała. Bohater będzie musiał zbadać tajemnicę potwornych wydarzeń, a odpowiedzi na wszelkie pytania znajdują się głęboko w lochach miejscowej świątyni.

W podróżach wgłąb lochu pomagają głównemu bohaterowi cztery postacie. Barmanka, która jest jego (lub w przypadku wybrania łowczyni - jej) przyjaciółką z dzieciństwa. Otrzymuje ona od podróżnika wszelkie znalezione po drodze składniki do tworzenia magicznego kociołka, który można potem wykupić i otrzymać najróżniejsze nagrody. Kolejnym pomocnikiem jest mędrzec, który dzieli się swoją wiedzą, opowiadając więcej o napotkanych monstrach i identyfikując tajemnicze karty. W mieście pojawia się także wieszczka, która oferuje usługę naładowania kart, które korzystają z ładunków oraz ulepszenia kart znalezionymi w lochach runami. Ostatnim z pomocników jest uzdrowiciel, który, jak sama nazwa wskazuje, oferuje usługi lecznicze.

https://steamproxy.net/sharedfiles/filedetails/?id=1669068424

Oprawa graficzna niezwykle wyróżnia się w tej grze i nie jest to zabieg bezcelowy. Jako że cała seria Return 2 Games jest oparta o pomysł, iż wszystkie siedem gier są książkami przechowywanymi w Archiwum Wspaniałości, stylem wybranym został ten imitujący książkę rozkładaną. Świat złożony z papieru. Genialny pomysł. Niestety też zbyt ogólny. Papier można złożyć na wiele sposobów, postacie mogą być wycięte i płaskie, mogą być też przestrzennymi figurami. Thing Trunk spędziło nad tym stylem dwa lata, próbując różnych sposobów na przedstawienie swojej wizji, ostatecznie nie obyło się bez pomocy profesjonalnych firm projektanckich. Rezultat jest przepiękny i jak najbardziej udany, gdyż pomaga grze wyróżnić się na tle innych tytułów i co najważniejsze, zapaść w pamięć graczom.

https://steamproxy.net/sharedfiles/filedetails/?id=1669069237

Dobra, fabuła fabułą, grafika grafiką, ale jak się w to gra? Przyjemnie, przez większość czasu. Rozgrywka toczy się w lochach, nasz bohater (którego klasę można wybrać z trzech: wojownik, łowczyni lub mag) schodzi po jego piętrach, a jego zadaniem jest każde wyczyścić. Tutaj przydatne staje się narzędzie Flexiscope, które pomaga dostosować rozmiar i ilość pięter na jedną sesję rozgrywki według ilości czasu, którą jesteśmy gotowi w danym momencie poświęcić. Warto też zaznaczyć, że lochy są losowo generowane, jak w grach roguelike.

Sterowanie przypomina bardziej grę mobilną niż pecetową. Wystarczy tu tylko myszka, gdyż bohater chodzi tam, gdzie klikniemy, atakuje to, co klikniemy, użyje tego, co klikniemy i podniesie to, co klikniemy lub, jak w przypadku złota, wskażemy kursorem.

Jak już wspomniałem, walka polega na klikaniu przeciwnika w celu zbicia mu wszystkich jego serc, a także na skutecznym manewrowaniu w ciasnych korytarzach lochów. Tutaj właśnie pojawia się coś lekko denerwującego, a mianowicie jeśli w ferworze walki przypadkiem kliknie się tuż obok przeciwnika, a nie w niego, to nasza postać może zbliżyć się na niebezpieczną odległość i nasza pomyłka będzie kosztować nas cenne życie.

https://steamproxy.net/sharedfiles/filedetails/?id=1669071536

Poza tym, gra ma w sobie także elementy deck-buildera. Co jakiś czas zamiast złota lub razem z nim wypaść mogą karty, które dzielą się na cztery kategorie: karty specjalne, karty artefaktów (nakładające efekty pasywne), karty przedmiotów oraz karty czarów (obie używane ręcznie). Liczba kart jest skończona, a wypadają one losowo. Pojawia się więc chęć uzupełnienia kolekcji i dreszczyk emocji podczas odkrywania jaka karta nam wypadła czy też co nam ona daje.

Co można powiedzieć o muzyce w Book of Demons? Można powiedzieć, że jest. Przyjemna nawet, ale nie zapada w pamięć. Stanowi jedynie dobrze pasujące tło. Ze ścieżki dźwiękowej gry wyróżniony przez twórców jest jeden utwór, a mianowicie motyw przewodni całej serii, gdyż był on tworzony przy pomocy profesjonalnej orkiestry. A dźwięki efektów? Ponownie, dobrze pasują, nie tylko do samych czynności, ale niejednokrotnie też do faktu, że gra dzieje się w papierowym świecie. No i także w kwestii aktorów głosowych można powiedzieć, że jest okej, nic się nie wyróżnia, a jedynym większym zastrzeżeniem może być to, że w niektórych kwestiach wojownik brzmi za słabo, jakby się powstrzymywał.

Gra głównie gameplayem i grafiką stoi, a obie te rzeczy stoją na naprawdę wysokim poziomie, co przyćmiewa udźwiękowienie i fabułę, które są tylko okej. Możliwość ustalania sobie rozmiaru sesji rozgrywki jest bardzo przydatnym narzędziem, które pozwala na dozowanie sobie gry w rozmiarach, które się nie znudzą. Walka oparta na klikaniu nie denerwuje i jest w miarę łatwa, ale może się zrobić trudniejsza w przypadku pojawienia się większej ilości przeciwników.

Podsumowując, jest to solidna gra. Z całkiem interesującą historią powstawania, z którą można się zapoznać na blogu deweloperów[thingtrunk.com]. Warto w nią zagrać, a sam jestem pewien, że poświęcę jej jeszcze trochę czasu i z zaciekawieniem wypatrywał wieści o kolejnym tytule z serii Return 2 Games.

Originally posted by DarknessEyes23:

Jeżeli moja recenzja pomogła Ci przy podjęciu decyzji nad kupnem, będę wdzięczny, jeśli zaobserwujesz moją stronę kuratora Steam, co na pewno zmotywuje mnie do dalszej pracy.