Jedyny horror, który nie przestaję straszyć. Gra jak na wczesny dostęp warta każdej złotówki.

Zaczęliśmy z ziomeczkami przygodę z Phasmophobią i od razu wciągnęła nas. Zaczynaliśmy od klasycznego zespołu "Obsr4nej Zbroi" czyli "Ja tam nie idę, idź ty.", "Co stoisz w tych drzwiach wchodź.", "Słyszysz!? O Kur...!".

Po kilku godzinach błądzenia po nawiedzonych pomieszczeniach i uszczerbku na psychice, zaczęliśmy ogarniać o co biega w tej grze. Zmieniliśmy język gry na Angielski (Polski jest niedopracowany zwykły tlumacz google. Nie działała przez to ponad połowa komend głosowych) i rozgrywka zaczęła się na poważnie. Wystarczyło dwa/trzy razy wezwać ducha po imieniu przez radio. Gra znów się zmieniła...

Zmieniła sie w symulator siedzenia w szafie. Serce w gardle. Dźwięki tego trupa wszędzie gdzie pójdziemy i pojawianie się go z nikąd sprawiało szybki wzrost pulsu do stanu krytycznego. Najgorsze jest kiedy po ataku kierujesz się w strone drzwi wyjściowych wszyscy zdążą uciec a tobie przed samym nosem zamkną się drzwi i słyszysz, że ten ch.. jest za tobą.

Podsumowując, gra oferuje:
- Zrytą psychikę (sms o 3 w nocy od kolegi typu "miałem sen w mojej piwnicy był duch"),
- Duże prawdopodobieństwo zawału,
- Możliwość uszkodzenia sprzetu komputerowego (potwierdzone...)

Ogółem warto zagrać i doświadczyć samemu wrażeń z gry 😉

Jedyny horror, który nie przestaję straszyć. Gra jak na wczesny dostęp warta każdej złotówki. Zaczęliśmy z ziomeczkami przygodę z Phasmophobią i od razu wciągnęła nas. Zaczynaliśmy od klasycznego zespołu "Obsr4nej Zbroi" czyli "Ja tam nie idę, idź ty.", "Co stoisz w tych drzwiach wchodź.", "Słyszysz!? O Kur...!". Po kilku godzinach błądzenia po nawiedzonych pomieszczeniach i uszczerbku na psychice, zaczęliśmy ogarniać o co biega w tej grze. Zmieniliśmy język gry na Angielski (Polski jest niedopracowany zwykły tlumacz google. Nie działała przez to ponad połowa komend głosowych) i rozgrywka zaczęła się na poważnie. Wystarczyło dwa/trzy razy wezwać ducha po imieniu przez radio. Gra znów się zmieniła... Zmieniła sie w symulator siedzenia w szafie. Serce w gardle. Dźwięki tego trupa wszędzie gdzie pójdziemy i pojawianie się go z nikąd sprawiało szybki wzrost pulsu do stanu krytycznego. Najgorsze jest kiedy po ataku kierujesz się w strone drzwi wyjściowych wszyscy zdążą uciec a tobie przed samym nosem zamkną się drzwi i słyszysz, że ten ch.. jest za tobą. Podsumowując, gra oferuje: - Zrytą psychikę (sms o 3 w nocy od kolegi typu "miałem sen w mojej piwnicy był duch"), - Duże prawdopodobieństwo zawału, - Możliwość uszkodzenia sprzetu komputerowego (potwierdzone...) Ogółem warto zagrać i doświadczyć samemu wrażeń z gry 😉