Nylige anmeldelser av '22 | 'Kacperek

zajebista gierka do pochillowania ze znajomymi

klasyczek

Rust to sandboksowy survival z widokiem z perspektywy pierwszoosobowej, czerpiący inspiracje z takich tytułów jak Minecraft, DayZ czy S.T.A.L.K.E.R. Za jego powstanie odpowiedzialne jest niezależne studio Facepunch oraz jego założyciel Garry Newman, znany społeczności graczy jako autor aplikacji Garry’s Mod – jednej z najbardziej dochodowych i najpopularniejszych modyfikacji silnika Source. Gra charakteryzuje się rozległym, otwartym światem, w którym walczymy o przetrwanie. Naszym głównym wrogiem jest jednak nie tylko głód i niska temperatura, lecz także inni gracze i postaci niezależne, których celem jest jak najszybsze odesłanie nas na tamten świat. Rozgrywkę rozpoczynamy pojawiając się w losowym miejscu świata, wyposażeni jedynie w kamień i kilka bandaży. W pierwszej kolejności będziemy musieli zadbać o jakieś bezpieczne schronienie. Dzięki wspomnianemu kamieniowi pozyskamy niezbędne nam drewno, które posłuży do zbudowania domu i rozpalenia w nim ogniska, będącego źródłem ciepła i światła. Stworzona na silniku Unity grafika budzi skojarzenia z DayZ i serią S.T.A.L.K.E.R, zresztą do tych inspiracji przyznają się sami autorzy gry. Pod względem mechaniki, otwartości świata i systemu rzemiosła tytuł ten czerpie jednak pełnymi garściami z Minecrafta. Kiedy poczujemy głód, będziemy musieli zapolować na żyjące w naszej krainie zwierzęta. W niskiej temperaturze przyda nam się odpowiednia odzież, możemy jednak również rozpalić ognisko i ogrzać się w jego cieple. Kiedy natomiast zdarzy nam się ucierpieć w starciu z przeciwnikiem, konieczne będzie przygotowanie bandaży, które zatamują krwawienie. Rozgrywkę w Rust prowadzić możemy oczywiście również w pojedynkę, koncentrując się na czysto sandboksowym aspekcie gry. Cała zabawa nabiera jednak innego wymiaru w trybie multiplayer, kiedy na jednej mapie spotykają się ze sobą dziesiątki graczy, a każdy z nich posiada swoje własne cele, motywy i ma inne podejście do gry. Ambicją Garry’ego Newmana było dać graczom pełną swobodę i nie narzucać żadnych określonych typów zachowań. Niezależnie więc od tego, czy gracze postanowią ze sobą walczyć czy współpracować – będzie to zawsze ich świadomy wybór. W każdej chwili będą oni mogli zabić czyjąś postać i zabrać zgromadzone przez nią wyposażenie. Jednak ci, którzy zamiast walki preferują rozwiązania pokojowe, mogą połączyć siły i wspólnie z innymi graczami zbudować osadę, a jej mieszkańców ubrać np. w jednolite, wyróżniające ich stroje. Stworzone przez nas miasto można obwarować różnego rodzaju pułapkami i alarmami, a także opatrzyć odpowiednimi tabliczkami, ostrzegającymi niepożądanych przybyszy.
100000000000000000/10

Oto odświeżona odsłona klasycznego e-sportowego poletka trafiła w nasze łapki. Ile to ma związku z klasycznym CS-em, i czy jest dziś miejsce na takie produkcje?Zacznę od kwestii organizacyjnej. Mianowicie jestem fanem Counter-Strike'a w odsłonie "klasycznej", czyli 1.6. W tę wersję grałem latami i do niej mam sentyment. Wszelkie późniejsze próby (CS: Source, Condition Zero) stworzenia czegokolwiek z tej marki uznaję za głupotę i bezsensowne grzebanie w dobrej produkcji.

No dobra, swoje powiedziałem, ale świat idzie jednak dalej, a stary CS jest już naprawdę stary. Na Global Offensive postanowiłem więc spojrzeć nie tylko przez pryzmat napisania tej recenzji, ale ocenienia, czy oto przyszedł godny następca dawnego króla.

Z grami takimi jak Counter-Strike w ocenie jest pewien problem, bowiem to już przestają być gry. Mamy tu do czynienia z platformami e-sportowymi i oceniać je to tak jakby oceniać na przykład piłkę nożną, w której dochodzą nowe usprawnienia (ot, jak chociażby nowy system wykrywający, czy piłka wpadła do bramki, który wykorzystany ma być podczas Mistrzostw Świata w Brazylii).Dobra, słyszę, że połowa z was zaczyna krzyczeć "Sieja, przestań chrzanić!", więc bierzemy się do rzeczy.

W ogólnym rozrachunku Counter-Strike: Global Offensie to próba odnalezienia złotego środka pomiędzy wygodą gry, a wsparciem dla ogromnej zaangażowanej społeczności. Nikt nie wybaczyłby Valve, gdyby ci zabronili tworzenia i wykorzystywania modów oraz własnych map, zaś nowi gracze mogliby poczuć się zagubieni w gąszczu niejasnych oznaczeń serwerów i konieczności pobierania dodatkowych plików przy nieoficjalnych grach. Problem rozwiązano więc dosyć skutecznie - grę podzielono. Już z poziomu menu wybieramy, czy chcemy bawić się na zasadach przyjętych ogólnie, czy wchodzimy w dzicz prywatnych serwerów i setek przeróżnych modów.

fajna Gra POLECAM!!