Kaan sevdiğimiz bir abimizdi. Janti adamdı, adabı giyinmeyi çok iyi bilirdi. Mesela ben bilmem.
Çok gülerdi, ben gülmem.
Bu kapıdaki arkadaş abi köye para dediğinde sırtını dönerdi. Ben dönmem.
Agop, abi beni kapıdan al dediğinde dalga geçerdi. Ben geçmem
Kaan sevdiğimiz bir abimizdi ama parayı da bi tuhaf dağıtırdı.
Ne varsa elinde gene döner dolaşır onun elinde kalırdı. benim kalmaz.
Bizde para masaya konur. Herkes ihtiyacı kadarını alır.
Kaan silahını adamına taşıtırdı. Ben silahımı saklamam.
Kaan bu masaya şöyle fiyakalı, ama biraz da yamuk otururdu. Ben arkamı arkadaşlara verince, şöyle yaslanırım bi geriye.
koltuk sende kalsın kardeş, arkamda durma yeter.