Yaklaşık 1 yıl önce bu oyunu denediğimde başı ilgimi çekse de,sonradan gelen ağır metinler oyunu okurken yorulmama neden oldu. Oyundaki diyalogları okumayıp rastgele geçmeye başlamıştım. Bu da oyunda kötü sonuçlara yol açtı ve öldüm.Dedektiflik hikayeleri hep ilgimi çektiği için bu oyunu da kaybetmek istemiyordum. Güzel bir oyun olduğundan emindim ama, doğru zamanın gelmesi için bekledim.. O zaman incelemeye geçelim.

Oyunda; uyandığında ismini dahi hatırlayamayan, sarhoş olan biriyiz. Sonradan dedektif olduğumuzu hatırlayıp davayı çözmeye başlıyoruz. Hem iç dünyamızla(ansiklopedi, mantık...) hem insanlarla konuşarak hem de çevreyle etkileşime geçerek oyundaki davaları çözmeye çalışıyoruz. Bir tane baş davamız var, diğerlerini isteğe bağlı çözebiliyorsunuz. Baş davayı çözünce ise oyun bitiyor. Oyun size bir şeyi çözdüğünüzde dedektif gibi hissetmenizi sağlayacak nitelikte.

Rpg kısmına gelirsek, zaten anlatmama gerek yok.Bu kadar iyi diyalog yazmak neredeyse imkansız,ama yapmış adamlar. Ayrıca diyaloglar uzun. Şöyle örnek vereyim:oyunun çevrilmesi, çıkışından 2 yıl sonra gerçekleşti .Uzun olurken aynı zamanda nitelikli diyaloglar tabii. Tarihsel göndermeler bile varmış. Tarihle çok alakam olmadığı için ben fark etmedim ama internette, olduğu söyleniyor.

Sonuç olarak; Disco Elysium , dedektiflik veya polisiyeye ilgi duyan herkesin deneyim etmesi gereken türünün bulunamaz örneklerinden biri. Uzun yazıları da kaldırabilecek, anlayabilecek zamanda oynamanız; deneyimin performansı açısından daha iyi.Oyuna puanım, 9/10. Eleştirebileceğim tek nokta, zar olayı. Tüm oyun mantıkla ilerlerken,bu olay şans işi. Aslında teknik olarak beceri puanlarını geliştirerek açtığımız için şansla alakası olmadığını düşünebilirsiniz, ama %3 iken yeşil tutturduğum oldu.

Now that's what i call "PEAK FICTION".

RYO hissini zirvede yaşamak isteyen herkesin deneyimlemesi gereken, tam bir ustalık eseri. Böylesi bir daha zor gelir