Cài đặt Steam
Đăng nhập
|
Ngôn ngữ
简体中文 (Trung giản thể)
繁體中文 (Trung phồn thể)
日本語 (Nhật)
한국어 (Hàn Quốc)
ไทย (Thái)
Български (Bulgaria)
Čeština (CH Séc)
Dansk (Đan Mạch)
Deutsch (Đức)
English (Anh)
Español - España (Tây Ban Nha - TBN)
Español - Latinoamérica (Tây Ban Nha cho Mỹ Latin)
Ελληνικά (Hy Lạp)
Français (Pháp)
Italiano (Ý)
Bahasa Indonesia (Indonesia)
Magyar (Hungary)
Nederlands (Hà Lan)
Norsk (Na Uy)
Polski (Ba Lan)
Português (Tiếng Bồ Đào Nha - BĐN)
Português - Brasil (Bồ Đào Nha - Brazil)
Română (Rumani)
Русский (Nga)
Suomi (Phần Lan)
Svenska (Thụy Điển)
Türkçe (Thổ Nhĩ Kỳ)
Українська (Ukraina)
Báo cáo lỗi dịch thuật
Ya que han sido acariciados
Mis sentimientos te alaban
Ya que han sido despertados
Mi corazón te idolatra
Porque lo has hecho bailar
Y mi ser te dice gracias
Por tan delicioso manjar
Estaré esperando nuevamente
Que me compartas la alegría
Aun es medio de la noche
O en el más radiante día
Solo sigue creando
Creando hasta que las manos pesen
Así te diré nuevamente
Mis ojos te lo agradecen”.
Espero que hayas disfrutado mi poema tanto como yo disfrute escribiéndolo, te diría que lo disfrutes como yo disfrute tu guía, pero no creo que haya situación en el mundo que se asemeje a tanta dicha.